Topografię Skiroławek, Nienacki przedstawia tak:

Na mapie sztabowej komendanta posterunku w Trumiejkach Skiroławki wyglądają jak wielki sierp, ostrzem swym obejmujący niebieską zatokę ogromnego jeziora Baudy. Rękojeść sierpa jest solidna, stanowi ją asfaltowa szosa prowadząca do Trumiejek. Z obydwu stron szosy znajdują się zagrody najbogatszych gospodarzy, kryte dachówką domy z czerwonej cegły, stodoły i obory. Wszystkie domy stoją frontem do drogi i mają małe ogródki, przeważnie ogrodzone siatką pomalowaną w różne kolory. Na tyłach zagród rozciągają się pola uprawne i łąki, otwarte w stronę Trumiejek, a na horyzoncie zamknięte czarną ścianą lasów.

W miejscu, gdzie rękojeść styka się z ostrzem, jest już zatoka. Szosa skręca tu w prawo i wzdłuż wysokiej skarpy obiega jezioro półkolem, dalej pędzi prosto przed siebie, w głąb przepastnych lasów, aż do miasteczka Barty. Natomiast ostre zakończenie sierpa wchodzi na krótki półwysep wrzynający się w jezioro i oddzielający zatokę od bezmiaru wód Baud. Cały ten półwysep wraz z ogrodem, sadem, domem mieszkalnym, zabudowaniami gospodarskimi, a także małą przystanią - jest własnością doktora Jana Krystiana Niegłowicza.

Centrum wsi mieści się na styku zatoki i szosy, u nasady sierpa, a więc niemal naprzeciw półwyspu, oddzielonego od tego miejsca kilometrowym pasem wody. Tutaj znajduje się przystanek autobusowy, szkoła, remiza strażacka, sklep spożywczy, poczta, Klub Młodego Rolnika, punkt biblioteczny, a także cmentarz. Obok mieszka cieśla Sewruk, stoją dwie szopy rybaczówki i kuźnia. Od rybaczówki droga skręca w prawo i obiega półkolem zatokę. Domy i zagrody zamieszkałe są tu przeważnie przez robotników leśnych, i mieszczą się tylko po jednej stronie drogi, bliżej jeziora. Są to także domy z czerwonej cegły, zwrócone frontem do szosy. Z tyłu znajdują się zabudowania gospodarcze i one to zasłaniają widok na jezioro. Choć nie wszędzie. Pisarz Lubiński, gdy w swoim czasie kupił dom od pewnego drwala, kazał zburzyć stodołę, wyciąć krzaki nad zatoką i otworzył sobie widok na jezioro. U szczytu domu wymurował garaż podziemny i taras nad nim, skąd, spoczywając na leżaku, widzi, bezmiar wód i dom doktora na półwyspie. Nieco dalej, na miejscu zagrody spalonej podczas wojny, przed kilkoma laty zbudowano dachowiec kryty eternitem, w którym zamieszkał malarz Bogumił Porwasz. Ze swojej pracowni ma on także widok na bezmiar wód i trzciny przybrzeżne, które są tematem jego malarstwa.

W lesie kryją się czerwone zabudowania leśniczówki Blesy, gdzie od siedmiu lat żyje inżynier Turlej wraz z małżonką i synkiem. W leśniczówce Blesy jest dziesięć pokoi i ogromny salon z kominkiem. To tutaj - od siedmiu lat, czyli odkąd objął leśnictwo inżynier Turlej, lat trzydzieści jeden - odbywają się przyjęcia noworoczne, w których bierze udział doktor Niegłowicz, malarz Porwasz oraz pisarz Lubiński. Żona leśniczego, magister Halina Turlej, zajmuje stanowisko kierowniczki trzyklasowej szkoły w Skiroławkach, stanowiącej filię szkoły ośmioklasowej w Trumiejkach.

Czy w takim razie Jerzwałd to Skiroławki? Wszyscy wiedzą, że tak, ale jak to u Nienackiego bywa, trudno doszukiwać się lustrzanego odbicia istniejącej topografii terenowej. Rzeczywiście zatoka na jeziorze płaskim przypominać może sierp, ale sama wioska położona jest już trochę inaczej. Skoro nasada sierpa znajduje się na przeciwko półwyspu, na którym stoi dom Niegłowicza to doktor musiałby mieszkać na półwyspie znajdującym się za kanałem patrząc od strony domu Nienackiego. W pewnym oddaleniu od wsi. A przecież wiemy, że jego dom nie stał samotnie. 

W centrum wsi faktycznie znajduje się sklep spożywczy, remiza i być może był kiedyś przystanek autobusowy, punkt biblioteczny i Klub Młodego Rolinka. Cmentarz znajduje się w niewielkim oddaleniu, za to szkoła jeszcze dalej w kierunku południowym (ostrza sierpa). Pisarz Lubiński musiałby mieszkać gdzieś w okolicy starego młyna a malarz Porwasz mniej w więcej w miejscu, w którym stoi dom Nienackiego. Przy czym droga obiegająca półkolem zatokę powinna być bliżej jeziora niż jest w istocie.

Nanosząc punkty charakterystyczne na mapę satelitarną Jerzwałdu mogłoby to wyglądać mniej więcej tak: