Lubiłam wracać do tej książki w wakacyjne dni. Teraz przeczytałam ją w drodze do Susza i z Susza do Gdańska. Letni koszmarny kryminałek. Tym razem, jako że treść, intryga i sposób prowadzenia akcji zbyt dobrze pamiętałam od czytania z poprzedniego razu, skupiłam się na sposobie narysowania postaci przez Nienackiego. Niewątpliwie naszła mnie taka potrzeba pod wpływem Skiroławek. I od pierwszej chwili wręcz oburzyło mnie nieuniknione w tej chwili, porównanie. W Laseczce postaci są nudne i tępo zarysowane. Bardzo przewidywalne i pozbawione nawet tego wyimaginowanego życia, które miał dać im autor na kartach powieści. Jakże banalne są zachowania Rosanny względem Henryka. Jak bardzo Henryk jest pospolicie przeciętny i stereotypowy. Nie ratuje dzisiaj tej powieści nawet ciekawe zakończenie, które zawsze mnie zastanawiało i pozwalało właśnie wracać do przeczytania Laseczki po raz kolejny.
Tym razem się rozczarowałam. Dotychczas uważałam Laseczkę i Tajemnicę za całkiem zgrabne opowiadanie z zagadką, którą rozwiązywałam z bohaterami i z ciekawością obserwowałam interesująco zapowiadający się romans Henryka i Rosanny z Julią w tle.
Dzisiaj jest to pozbawione większych emocji. Płaskie, niejakie i bez polotu.
Nie polecam.
O, Aldona wróciła???
Całkowicie się zgadzam z opinią Aldony, dodalbym do niej jeszcze tylko jedną,moim zdaniem istotną sprawę...jest to ksiazczyna fatalnie napisana, pełna błędów stylistycznych i składniowych, aż bijąca czytelnika swoją nieudolnością...nawet w porównaniu z najsłabszymi ,, samochodzikami,, jest słaba. Aż sięgnę dla porównania do ,, Odgłosów,, i wezmę się za powstałe w podobnym okresie twórczości Nienackiego Zabójstwo Herakliusza Pronobisa.
Laseczkę odradzam z całych sił.🤪
Całkowicie się zgadzam z opinią Aldony, dodalbym do niej jeszcze tylko jedną,moim zdaniem istotną sprawę...jest to ksiazczyna fatalnie napisana, pełna błędów stylistycznych i składniowych, aż bijąca czytelnika swoją nieudolnością...nawet w porównaniu z najsłabszymi ,, samochodzikami,, jest słaba. Aż sięgnę dla porównania do ,, Odgłosów,, i wezmę się za powstałe w podobnym okresie twórczości Nienackiego Zabójstwo Herakliusza Pronobisa.
Laseczkę odradzam z całych sił.🤪
Zgadzam się z przedmówcami. Również nie polecam. Ta książka jest fatalna.
A tutaj nie sami fani? 😀
Planowałem kupić Laseczkę, ale skoro to takie słabe, to może ktoś chce mi oddać swój egzemplarz? Nie warto trzymać w domu gniota, a u mnie się nie zmarnuje 😀
Off-topic a propos nabywania - widziałam właśnie na allegro "Pierwszą przygodę Pana Samochodzika" w stanie "dobry" za jedyne 52 zł 🤣 . Może za jakieś dwa lata cena spadnie do realistycznego poziomu...
Śledzę/obserwuje na Allegro wszystkie wystawione egzemplarze "Pierwszej przygody" z wydania Świata Książki. Jeszcze żaden nie poszedł za taką cenę z kosmosu, powyżej 100 zł. Wszystkie oferty startujące z nierealna cena już potaniały, ale nadal nie na tyle, by kogoś skusić.
Egzemplarz, o której wspominasz zaczął z ceną 99,99 zł 😀
Zaintrygowały mnie te wasze zgodne, negatywne opinie:) Aż muszę odświeżyć tę książkę, bo z lektury sprzed ośmiu lat pamiętam raczej pozytywne odczucia. Nie była to oczywiście żadna wielka literatura, ale taki tam lekki, całkiem przyjemny kryminałek w stylu retro. Bardzo pasujący do starej serii z kluczykiem wydawnictwa Iskry, którą pamiętam z dzieciństwa. Publikowano tam klasyków powieści kryminalnej.
Z „Laseczki i tajemnicy” pozostał mi w pamięci sympatyczny klimacik zakurzonych zabytkowych przedmiotów i pożółkłych stron starych gazet, trochę w stylu francuskiego kina początku lat 60-tych albo filmu „Lekarstwo na miłość” na podstawie książki Chmielewskiej. Skojarzenie z tym filmem było na tyle silne, że niektórzy bohaterowie „Laseczki” otrzymali twarze aktorów z jego obsady: Andrzeja Łapickiego – Henryk, Kaliny Jędrusik – Butyłłowa, Ewy Krzyżewskiej – Rosanna.
Dostrzegłem tam też zalążki pomysłów, rozwiniętych później w serii Pan Samochodzik np. Rosanna to taki prototyp Zenobii z „Księgi Strachów”. Tyle, że tutaj, autor wolny od ograniczeń, które wymuszała seria dla młodzieży mógł sobie bardziej pofolgować w sferze relacji damsko-męskich. Pomimo tego, że bohater też jest niezłą ciapą mamy nawet tzw. momenty. Oczywiście w decydującej chwili kamera w szerokim kadrze pokazuje nam szumiące wierzby jak w starych ruskich filmach ale zawsze to postęp:)
Andrzeja Łapickiego – Henryk
Ty masz jakąś traumę z tym Łapickim? Henryk-Łapicki, Niegłowicz-Łapicki?😁
Dlaczego traumę? Pasuje mi tu i tam. Poza tym lubiłem człowieka.
Nieglowicz nie pasuje na Łapickiego.
Nieglowicz nie pasuje na Łapickiego.
Chyba odwrotnie 🙂
A już na Henryka absolutnie nie.
Henryk to pierdoła, a Łapicki był stuprocentowym mężczyzną przez wielkie "M".
Zresztą zaraz zjawi się Nietajenko i zacznie nas przekonywać, że to świetna książka.
Chyba odwrotnie
A faktycznie. Odwrotnie.
Henryk jest nijaki, nie przemyślał Nienacki tej postaci. Taka ciapa z dodatkiem gułowatości, która przechadza się przy cmentarzu z palisandrową laseczką nawet jak na tamte czasy, trąciła bezbarwnością. Toż to sama laseczka była ciekawsza niż Henryk. I może o to właśnie chodziło?
Aż muszę odświeżyć tę książkę
Kustoszu, ja jeszcze parę dni temu broniłam Laseczki i Tajemnicy niczym lwica swoje kocięta 🙂
Tak jak napisałeś, kryminałek w stylu retro, na niedaleką podróż pociągiem w sam raz. Ale teraz, po tym jak siedzę w Skiroławkach, nie wrócę do Laseczki. Sądzę nawet, że nie podobnym jest napisać tak warsztatowo odmiennie Skiroławki i Laseczkę. To aby na pewno ten sam Autor?
Z tego co pamiętam, to po przeczytaniu tej książki byłam pod jej wielkim wrażeniem. Podobała mi się bardzo. Szczególnie zakończenie wprowadziło mnie w dryf.
wprowadziło mnie w dryf.
I gdzie Cię zniosło? 🙂
I gdzie Cię zniosło?
W świat niepewności i domysłów 😉
Aga....czy chcesz nam o tym opowiedzieć?
Aga....czy chcesz nam o tym opowiedzieć?
😜 Nie!
Ależ.... zaufaj nam, pomożemy Ci z tego wyjść bez szkodliwości dla psychiki.
No dawaj....
Ostatni Post: Teatr muzyczny Najnowszy użytkownik:: Ploosh Ostatnie posty Posty nieprzeczytane
