Film jest już stary, ale niezmiennie porusza zarówno tematyką, jak i muzyką. Krótki opis zamieszczam na PORTALU, a tu sobie o nim podyskutujemy mam nadzieję.
Cała naprzód ku nowej przygodzie!
Taka gratka nie zdarza się co dzień
Niech piecuchy zostaną na brzegu
My odpocząć możemy i w biegu!
Pierwsze co mi się nasunęło na myśl to "co te Nietaje się tak w kółko filmowo dołują".;)
Ten film rzeczywiście nie należy do lekkich. Akcja dzieje się w sierocińcu i już z góry wiadomo, że przyjemnie nie będzie.
To co mnie kłuło w oczy, to że wszyscy tam rozmawiali po angielsku mimo, że to Rumunia. Skąd Ci wszyscy ludzie w tamtych czasach znali tak świetnie angielski? A może Brutecki znał rumuński?
Do tego główny bohater przeszedł przemianę wewnętrzną w zupełnie niezauważalny sposób. Na początku gardzi dzieciakami, gotowy jest nawet do rękoczynów. W kolejnej scenie jest już z nimi zaprzyjaźniony i przywiązany do nich. Całą droga przejścia od zbira do fajnego faceta zostaje pominięta przez co dla mnie mało wiarygodna.
No i oczywiście jak to zawsze w takich filmach, zastanawiam się czemu na samym początku nie wyeliminuje się problemu.
Ale żeby nie zabrzmiało, że mam tylko same "ale" to film nawet mi się spodobał (choć nie miałam akurat ochoty na ciężkie kino) i szczególnie wzruszyła mnie historia młodej cyganki, Eleny. Według mnie była ona najciekawszą postacią w tym filmie. I w nawiązaniu do niej przypomnę muzykę końcową czyli taniec Eleny. Przepiękna melodia!
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
No i oczywiście jak to zawsze w takich filmach, zastanawiam się czemu na samym początku nie wyeliminuje się problemu.
To jest kwestia uzależnienia, takim rozszerzonym syndromem sztokholmskim. Babits jest alkoholikiem bez widoków na inną pracę. Mara wcześniej poprzez męża, potem przez poczucie odpowiedzialności za dzieci nie wychyla się. Brut póki jest więźniem jest całkowicie zależny od jego opinii. Dopiero jak odzyskuje wolność zyskuje zdolność do reakcji. Dzieciaki są całkowicie zależne. Dlatego właśnie wyepitetowałem go kanalią.
Cała naprzód ku nowej przygodzie!
Taka gratka nie zdarza się co dzień
Niech piecuchy zostaną na brzegu
My odpocząć możemy i w biegu!
Brut póki jest więźniem jest całkowicie zależny od jego opinii. Dopiero jak odzyskuje wolność zyskuje zdolność do reakcji.
To odzyskanie wolności przez Bruta nie jest takie jednoznaczne. Zauważ, że już od początku swojego pobytu w sierocińcu powtarzane jest "jesteś wolny". W związku z tym nie do końca rozumiem zasady jego pobytu tam.
Mara również mnie dziwi. Rozumiem, że jest wychowanką tego ośrodka i przez to czuje się bardziej związana z sierocińcem niż inni. Ale czy naprawdę łatwiej jest płacić ciałem niż spróbować znaleźć inny sposób? Tym bardziej, że pojawia się Brut, którego można skutecznie w tym celu wykorzystać.
I jeszcze wracając do niego. Jego przemiana jest dla mnie mało wiarygodna ponieważ początkowo jest on na tyle zepsuty, że wierzyć się nie chce w jego końcową postawę (tym bardziej, że pominięty został cały proces resocjalizacji). Ot, jest bad boy i nagle mamy miłego faceta. Hmmm.
Ale jak już wspomniałam, film warto obejrzeć.
Kto jeszcze oglądał?
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
Film jest już stary (...)
Przyznam, że ten początek mocno mnie rozbawił, bo kiedy go czytałam właśnie przeglądałam program do filmu, który w tym roku kończy 105 lat. Czas rzeczywiście jest pojęciem względnym 😉
Kolejny film wprowadzający w zły nastrój i kolejny, który jakoś mnie nie porwał. Od pierwszych scen scenariusz zarysowuje taki kontrast, że w zasadzie od razu wiadomo o czym to będzie. W złym do szpiku kości Brucie, w zderzeniu ze skrajną nędzą i nieszczęściem dzieciaków, musi obudzić się sumienie i zapłonąć lodowate dotąd serce. Tyle, że (tu zgadzam się z Milady) ta metamorfoza jest właściwie niewidoczna, dzieje się gdzieś poza kadrem. Być może dlatego, że mam problem z umiejscowieniem tej historii na osi czasu. Nie wiem ile czasu spędził Brut w rumuńskim sierocińcu, jak długo więc serce jego topniało. Nie wiem jak długa miała być jego kara i dlaczego tak szybko (przynajmniej z perspektywy widza) został z niej zwolniony. Wszystko to średnio trzyma się kupy, ale rozumiem, że to jedynie pretekst do właściwej opowieści.
Postać Eleny najpierw wkurza a potem, w miarę poznawania jej historii, wzrusza. I jest to zapewne świadomy zabieg twórców filmu bo przychodzimy tę drogę razem z Brutem, od irytacji do współczucia i smutku, kiedy jej historia się kończy. Dzieciaki w tym filmie grają świetnie i wiarygodnie. Z wielkim zdziwieniem odkryłem, że Elena, Iorgu i Moscu to polscy dziecięcy aktorzy.
Zakończenie filmu odczytuję symbolicznie. Brut zabiera ze sobą do wyimaginowanego przez dzieci raju, chłopca, który był najdroższą osobą dla Eleny. Spełnia się tym samym wielka nadzieja dzieciaków z sierocińca, że któreś z nich wygra swój szczęśliwy los.
Podsumowując. Film wydaje mi się mocno jednoznaczny, o oczywistym przesłaniu, z jasno zarysowanymi charakterystykami postaci, nie pozostawia tym samym zbyt szerokiej płaszczyzny do interpretacji i sporów.
Zakończenie filmu odczytuję symbolicznie. Brut zabiera ze sobą do wyimaginowanego przez dzieci raju, chłopca, który był najdroższą osobą dla Eleny. Spełnia się tym samym wielka nadzieja dzieciaków z sierocińca, że któreś z nich wygra swój szczęśliwy los.
A ja zastanawiałam się czemu Brut właściwie nie został, ponieważ sytuacja na koniec w jakiś sposób się wyklarowała i wreszcie mógł zostać na swoich warunkach i być z Marą. Ale Twoje tłumaczenie może mieć lepszy, głębszy sens niż samo jego pozostanie w sierocińcu.
Z wielkim zdziwieniem odkryłem, że Elena, Iorgu i Moscu to polscy dziecięcy aktorzy.
Też się tym zdziwiłam. Tym bardziej, że dzieciaki naprawdę fajnie zagrały swoje role.
Przyznam, że ten początek mocno mnie rozbawił, bo kiedy go czytałam właśnie przeglądałam program do filmu, który w tym roku kończy 105 lat. Czas rzeczywiście jest pojęciem względnym
Rzeczywiście.:) Dla mnie kategoria starego filmu zaczyna się gdy film powstał przed lub niedługo po moich narodzinach.;)
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
No i oczywiście jak to zawsze w takich filmach, zastanawiam się czemu na samym początku nie wyeliminuje się problemu.
To jest kwestia uzależnienia, takim rozszerzonym syndromem sztokholmskim. Babits jest alkoholikiem bez widoków na inną pracę. Mara wcześniej poprzez męża, potem przez poczucie odpowiedzialności za dzieci nie wychyla się. Brut póki jest więźniem jest całkowicie zależny od jego opinii. Dopiero jak odzyskuje wolność zyskuje zdolność do reakcji. Dzieciaki są całkowicie zależne. Dlatego właśnie wyepitetowałem go kanalią.
Nie do końca się zgodzę. Ten film powstawał niedługo po zakończeniu wojny w byłej Jugosławii, kiedy w Polsce określenie "Rumun" oznaczało żebraka ("Noelka"). To był świat ogromnej biedy, przemocy, przestępczości, świat, z którego ludzie uciekali i któremu "Zachód" pomagał tak jak dzisiaj "pomaga" krajom afrykańskim. Miejscowi bohaterowie "Bandyty" tkwią w takich realiach i nie widzą sposobu na ich zmianę. Nie dostaną nagle pieniędzy, personelu, nowego budynku. Nawet jeśli pozbędą się dyrektora to następny będzie taki sam albo gorszy, bo w ich świecie na wyższe stanowisko dociera się po trupach. Nikt na górze się nimi nie zainteresuje, bo większość decydentów ma swoje brudne sprawki i ciemne interesy. Dlatego godzą się na działalność dyrektora, bo przynajmniej sierociniec działa. Analogicznie godzą się na poświęcenie Jorgu i Mary by ratować Elenę.
Dlatego odejście Bruta było dla mnie bardzo dołującym zakończeniem. Przyznaniem, że tak naprawdę nic się nie da zrobić, można tylko uciec. Dyrektor nie żyje, ale warunki, dzięki którym mógł działać, pozostały. Czy sytuacja w szpitalu się poprawi? Śmiem wątpić. Może w perspektywie lat, jeśli będą mieli szczęście. W każdym razie nie dzięki Brutowi, ale dzięki tym, którzy zostali. Dlatego zakończenie, kiedy Brute odchodzi niczym rewolwerowiec w starych westernach, jest według mnie nietrafione. Nie te czasy, nie te realia.
Pierwszy raz oglądałam "Bandytę" kilka lat temu i muszę przyznać, że zapamiętałam jedynie scenę seksu pomiędzy Brutem a Marą i postać młodziutkiej Cyganki. Podczas drugiego seansu czułam się prawie tak jakbym oglądała ten film pierwszy raz.
Akcja filmu rozpoczyna się w więzieniu, później przenosi do rumuńskiego sierocińca, obydwa te miejsca są okropne i tak naprawdę niewiele się od siebie różnią. No może tym, że z więzienia można wyjść po odbyciu wyroku i żyć w normalnej, lepszej rzeczywistości.
Sierociniec jest strasznym miejscem. Dzieci, które w nim mieszkają, potrzebują nie tylko uwagi i miłości oraz warunków do godnego życia, ale również specjalistycznej opieki medycznej, gdyż większość z nich ma problemy zdrowotne. A co otrzymują? Ich "dom" to rozpadający się budynek z przeciekającym dachem, łuszczącą się farbą, przepełnionymi salami i kiepskim jedzeniem. Opieka zdrowotna to lekarz alkoholik, brak leków i właściwie brak szans na wyleczenie czegokolwiek poważniejszego niż zwykłe przeziębienie. Jedyną zaś namiastką miłości, należnej każdemu dziecku, jest Mara.
Mara nie mieszka w tym sierocińcu dlatego, że nie ma pomysłu na siebie. Ona tam jest dlatego, że opieka nad tymi dziećmi stała się sensem jej życia. Kobieta doskonale zdaje sobie sprawę z realiów. Wie, że system nie jest w stanie zapewnić niczego "jej" dzieciom, że nikogo te dzieci nie obchodzą. Ona postanawia dopilnować, żeby dzieci dostały jakąkolwiek szansę na poprawę swojego losu, szansę na zdrowie, szansę na przeżycie. To dlatego Mara wspomaga dyrektora sierocińca w procederze sprzedaży dzieci. Kobieta wie, że dla nich to jedyna szansa. Wie, że tylko w ten sposób mogą otrzymać niezbędna pomoc medyczną i tylko tak przeżyć. Rozumie, że żeby zapewnić im jakakolwiek przyszłość musi wyrwać je z tego miejsca.
Brut pojawia się w sierocińcu właściwie tylko na chwilę. To nie jest miejsce z którym łączy on swoją przyszłość. Trafia do świata, który rządzi się zupełnie innymi prawami. Tu nic nie jest jednoznaczne- białe lub czarne, dobre lub złe. Mężczyzna nie może zmienić systemu, ale chyba nie zamierza tego robić. Brut nie przeżywa z rumuńskim sierocińcu duchowej przemiany, on zwyczajnie postanawia zadbać o osoby, które stały mu się bliższe. Być może przez lata, które spędził w więziennej celi zapomniał o uczuciach, a to miejsce mu o nich przypomniało?
Moja siostra katowała mnie tym filmem i muzyką z tego filmu, więc prędko do tego filmu nie wrócę 🙂 Wolę muzykę Lorenca z innych filmów, np. Psy czy Różyczka. Kiedyś byłem na koncercie jego utworów w wiejskiej szkole, nawet się pojawił sam kompozytor.
Wolę muzykę Lorenca z innych filmów, np. Psy czy Różyczka.
Lorenc to mistrz. Też wolę suitę jazzową z "Psów" i ścieżkę muzyczną pod wyjazd z Polski w "Różyczce". Taniec Eleny jest trochę zbyt ekspansywny jak dla mnie, ale to też świetna muzyka, która mocno usadza się w głowie.
No co Wy, "Taniec Eleny" jest dużo lepszy. A już na pewno od muzyki z "Psów".
Kiedyś byłem na koncercie jego utworów w wiejskiej szkole, nawet się pojawił sam kompozytor.
A zdradzisz coś więcej? Gdzie i mniej więcej kiedy to było?:)
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
Dużo zostało powiedziane natomiast ja znając ten film na pamięć postarałem się dotrzeć do wersji niemieckiej. Największe zaskoczenie pojawiło się kiedy Brute w końcowej scenie nie zabił Sincaia. Było tam wiele różnic jak choćby scena gdzie Elena woła do odchodzącego Bruta by obiecał, że nie sprzeda Jorgu. W polskiej wersji Brute odwraca się i mówi "obiecuję!" natomiast w niemieckiej po prostu odchodzi... Zabawny był też moment, którego brakowało w polskiej wersji kiedy Brute przed ucieczką przeszukuje skrzynkę Sincaia i znajduje tam ten patyczek, który Sincai używał do farbowania łysiny i ze zdezorientowaną miną wyrzuca go zabierając pistolet. Film wydawał się lżejszy bo i obraz był naturalny, tzn kolory. Mam ogromny sentyment do tego filmu i fajnie było sobie zobaczyć go w trochę innym wydaniu.
A to ciekawe, dlaczego te wersje się różnią? Dotarłeś może do jakichś wypowiedzi twórców filmu na ten temat?
Film wydawał się lżejszy bo i obraz był naturalny, tzn kolory.
Hmm, w wersji, którą znam kolory są stonowane w kierunku sepii, co podkreśla ponure przeslanie filmu. W niemieckiej wersji jest inaczej?
A to ciekawe, dlaczego te wersje się różnią? Dotarłeś może do jakichś wypowiedzi twórców filmu na ten temat?
Film wydawał się lżejszy bo i obraz był naturalny, tzn kolory.
Hmm, w wersji, którą znam kolory są stonowane w kierunku sepii, co podkreśla ponure przeslanie filmu. W niemieckiej wersji jest inaczej?
Faktycznie widać różnice:
A to ciekawe, dlaczego te wersje się różnią? Dotarłeś może do jakichś wypowiedzi twórców filmu na ten temat?
Film wydawał się lżejszy bo i obraz był naturalny, tzn kolory.
Hmm, w wersji, którą znam kolory są stonowane w kierunku sepii, co podkreśla ponure przeslanie filmu. W niemieckiej wersji jest inaczej?
Tak. Niemiecki koproducent po prostu chciał bohatera nieskazitelnego. Chciał happy endu. Typowego kina ala Hollywood. Tylko że w wersji niemieckiej wg polskiego scenarzysty Harasimowicza zwyciężyło zło. Brute oszczędzając Sincaia w wersji niemieckiej jakoby poddał się choć zamiar był taki, że zmienił się całkowicie, tak że zostawił przy życiu ordynatora szpitala. Wg scenariusza Harasimowicza i jego samego dobro zwyciężyło w pierwotnej wersji i dlatego sam scenarzysta... Kazał wycofać nazwisko z napisów początkowych i końcowych dla niemieckiego wydania. Niemiecki koproducent próbował go przekonać ale nie dał rady. Dodatkowo Niemcy okroili film ze sceny odcięcia palca. Jako ciekawostkę dodam, że TVP posiada nowy remaster filmu który nie został opublikowany przez TVP oficjalnie ale można go obejrzeć wpisując "bandyta TVP kultura" w sekcji wideo google.
Można łatwo porównać np ze screenami z google grafika.
No nie, Niemcy odarli ten film z najważniejszego elementu - wszechobecnej sepii, która podkreślała syf i malarię rumuńskiej rzeczywistości. Nie będę oglądał remasteringu.
Cała naprzód ku nowej przygodzie!
Taka gratka nie zdarza się co dzień
Niech piecuchy zostaną na brzegu
My odpocząć możemy i w biegu!
Faktycznie widać różnice:
Widać, zdecydowanie. Zastanawiam się jedynie czy nie powinno się oznaczyć tego porównania jako spoiler, dla tych którzy jeszcze nie widzieli filmu.
No nie, Niemcy odarli ten film z najważniejszego elementu - wszechobecnej sepii, która podkreślała syf i malarię rumuńskiej rzeczywistości.
Nie tylko, także z klimatu i jak wspomniał rekino2207 z ogólnego przesłania.
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
Faktycznie widać różnice:
Widać, zdecydowanie. Zastanawiam się jedynie czy nie powinno się oznaczyć tego porównania jako spoiler, dla tych którzy jeszcze nie widzieli filmu.
No nie, Niemcy odarli ten film z najważniejszego elementu - wszechobecnej sepii, która podkreślała syf i malarię rumuńskiej rzeczywistości
... aczkolwiek wątpliwe by ktoś oglądał lub chciał ten film z niemieckim dubbingiem (mam napisy polskie).
Z innych fragmentów, które zwróciły moją uwagę to początek filmu gdzie naczelnik nie brnie w obrzucanie się obelgami jak w polskim wydaniu a podchodzi do Brute'a i tłumaczy mu na czym polega będzie plan resocjalizacji w szpitalu dla sierot.
Co do kolorystyki filmu to chyba kwestia indywidualna każdego koproducenta. To nie jest tak, że polskie wydanie było w takiej barwie (wysoki kontrast, sepia) od początku. Mam też pierwsze DVD w kiepskiej jakości gdzie kolory są bardziej naturalne ale widoczny jest czerwony odcień. Na przykład francuskie wydanie jest w formacie panoramicznym 16:9 w niezłej jakości a barwy podchodzą pod ciemny pomarańcz. Niemcy zostawili obraz naturalnym (jeśli porównać ze zdjęciami filmu z filmoteki narodowej). Remaster TVP użyty w zwiastunie na Facebooku ma natomiast dosyć naturalne kolory z przewagą żółci (mniejsze nasycenie barw i silny kontrast). Wydaje mi się, że wydanie, które zna większość z nas i o którym mówi użytkownik nietajenko nie musiało być nawet konsultowane z twórcami filmu (a powinno) i było wymuszone stworzeniem nowej kopii.
Co do kolorystyki filmu to chyba kwestia indywidualna każdego koproducenta.
A mnie zawsze wydawało się, że istnieje tylko jedna wersja filmu, która ma ogólną światową premierę i co najwyżej niektóre sceny mogą być usuwane bądź dodawane. Nawet tak niewielka zmiana jak kolorystyka może mieć spory wpływ na odbiór. Nie wiedziałam też, że powstało kilka wariantów różnych scen.
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
Ostatni Post: Reportaże Najnowszy użytkownik:: Davout Ostatnie posty Posty nieprzeczytane
