Notifications
Clear all
Strona 4 / 4
Wstecz
15 kwietnia 2025 09:59
Ok, choć mi się już z chłopskim wizerunkiem skleiła, a ru jest postać z drugiego bieguna.
Topic starter
15 kwietnia 2025 17:09
Czyli na 90% będzie przeróbka, zwłaszcza że i producent, i Urzędowska mówią podobnie: "Nowa adaptacja ma ukazać klasyczną historii w nowym świetle i z uwzględnieniem współczesnej wrażliwości" + "Praca nad tą rolą to dla mnie okazja, by oddać hołd klasyce, a jednocześnie tchnąć w Izabelę współczesną wrażliwość, która pozwoli nam wszystkim na nowo spojrzeć na jej historię".
News jest promowany zdjęciami, na których aktorka wygląda mało chłopsko 😉
15 kwietnia 2025 17:24
To ja, z moim kumplem Grokiem napisałem już scenariusz
Scenariusz „Lalki” – uwspółcześniona adaptacja
Uwagi wstępne: Poniższy scenariusz zachowuje ducha powieści Bolesława Prusa, ale przenosi akcję do współczesnej Polski (2025 rok). Bohaterowie zmagają się z nowoczesnymi problemami: nierównościami społecznymi, presją mediów społecznościowych, emancypacją kobiet i mężczyzn w świecie zmieniających się ról płciowych, a także konfliktem między idealizmem a pragmatyzmem. Wrażliwość współczesna objawia się w większej świadomości emocjonalnej postaci, ich refleksji nad sobą i społeczeństwem, a także w krytyce toksycznych wzorców.
Akt 1: Wprowadzenie – Warszawa, 2025
Scena 1: Miasto kontrastów
Ujęcie: Dynamiczne ujęcia współczesnej Warszawy – wieżowce ze szkła i stali, ruchliwe ulice, influencerzy nagrywający stories na Starówce, obok bezdomni i protestujący aktywiści klimatyczni.
Główny bohater: Stanisław Wokulski (38 lat), przedsiębiorca technologiczny, założyciel startupu produkującego ekologiczne rozwiązania energetyczne. Pochodzi z ubogiej rodziny z prowincji, dzięki talentowi i determinacji osiągnął sukces, ale czuje się obco w elitarnym świecie.
Kontekst: Wokulski wraca z konferencji w Dubaju, gdzie jego firma zdobyła nagrodę. W głowie ma jednak Izabelę Łęcką, influencerkę i córkę upadłego biznesmena, którą poznał na jednym z warszawskich eventów charytatywnych.
Ujęcie: Dynamiczne ujęcia współczesnej Warszawy – wieżowce ze szkła i stali, ruchliwe ulice, influencerzy nagrywający stories na Starówce, obok bezdomni i protestujący aktywiści klimatyczni.
Główny bohater: Stanisław Wokulski (38 lat), przedsiębiorca technologiczny, założyciel startupu produkującego ekologiczne rozwiązania energetyczne. Pochodzi z ubogiej rodziny z prowincji, dzięki talentowi i determinacji osiągnął sukces, ale czuje się obco w elitarnym świecie.
Kontekst: Wokulski wraca z konferencji w Dubaju, gdzie jego firma zdobyła nagrodę. W głowie ma jednak Izabelę Łęcką, influencerkę i córkę upadłego biznesmena, którą poznał na jednym z warszawskich eventów charytatywnych.
Scena 2: Spotkanie z Izabelą
Ujęcie: Modna kawiarnia w Śródmieściu. Izabela (28 lat) siedzi przy stoliku, przeglądając komentarze pod swoim ostatnim postem o „świadomym życiu”. Jest piękna, charyzmatyczna, ale też cyniczna – wie, że jej wizerunek to produkt.
Dialog: Wokulski próbuje nawiązać rozmowę, ale Izabela jest zdystansowana. Mówi o swoich planach na nową kampanię reklamową i o tym, jak „ludzie kochają autentyczność, nawet jeśli jest wyreżyserowana”. Wokulski, zafascynowany, ale i zdezorientowany, próbuje mówić o swoich marzeniach – świecie bez smogu i nierówności. Izabela uśmiecha się pobłażliwie: „Idealiści są uroczy, ale świat kręci się na lajkach i kontraktach”.
Wrażliwość: Wokulski ujawnia swoją niepewność – czuje się rozdarty między pragnieniem akceptacji elit a wiernością swoim wartościom. Izabela, choć pozornie pewna siebie, w monologu wewnętrznym przyznaje, że czuje presję bycia „idealną” w oczach followersów.
Ujęcie: Modna kawiarnia w Śródmieściu. Izabela (28 lat) siedzi przy stoliku, przeglądając komentarze pod swoim ostatnim postem o „świadomym życiu”. Jest piękna, charyzmatyczna, ale też cyniczna – wie, że jej wizerunek to produkt.
Dialog: Wokulski próbuje nawiązać rozmowę, ale Izabela jest zdystansowana. Mówi o swoich planach na nową kampanię reklamową i o tym, jak „ludzie kochają autentyczność, nawet jeśli jest wyreżyserowana”. Wokulski, zafascynowany, ale i zdezorientowany, próbuje mówić o swoich marzeniach – świecie bez smogu i nierówności. Izabela uśmiecha się pobłażliwie: „Idealiści są uroczy, ale świat kręci się na lajkach i kontraktach”.
Wrażliwość: Wokulski ujawnia swoją niepewność – czuje się rozdarty między pragnieniem akceptacji elit a wiernością swoim wartościom. Izabela, choć pozornie pewna siebie, w monologu wewnętrznym przyznaje, że czuje presję bycia „idealną” w oczach followersów.
Scena 3: Rzecki i podział społeczny
Ujęcie: Biuro Wokulskiego, minimalistyczne, z widokiem na Wisłę. Ignacy Rzecki (60 lat), dawny mentor Stanisława, prowadzi księgowość firmy. Jest nostalgicznym idealistą, wierzącym w „misję” Wokulskiego, ale dostrzega rosnący dystans między nim a zwykłymi pracownikami.
Konflikt: Rzecki opowiada o strajku w jednym z magazynów firmy – pracownicy żądają lepszych warunków. Wokulski, pod presją inwestorów, waha się, czy spełnić ich żądania. „Nie mogę ryzykować całego biznesu dla kilku osób” – mówi, ale w jego oczach widać wyrzuty sumienia.
Wrażliwość: Rzecki przypomina mu o korzeniach: „Zapomniałeś, jak to jest być na dole?”. Scena pokazuje napięcie między klasami społecznymi i moralnym dylematem Wokulskiego.
Ujęcie: Biuro Wokulskiego, minimalistyczne, z widokiem na Wisłę. Ignacy Rzecki (60 lat), dawny mentor Stanisława, prowadzi księgowość firmy. Jest nostalgicznym idealistą, wierzącym w „misję” Wokulskiego, ale dostrzega rosnący dystans między nim a zwykłymi pracownikami.
Konflikt: Rzecki opowiada o strajku w jednym z magazynów firmy – pracownicy żądają lepszych warunków. Wokulski, pod presją inwestorów, waha się, czy spełnić ich żądania. „Nie mogę ryzykować całego biznesu dla kilku osób” – mówi, ale w jego oczach widać wyrzuty sumienia.
Wrażliwość: Rzecki przypomina mu o korzeniach: „Zapomniałeś, jak to jest być na dole?”. Scena pokazuje napięcie między klasami społecznymi i moralnym dylematem Wokulskiego.
Akt 2: Rozwinięcie – Miłość i emancypacja
Scena 4: Relacja z Izabelą
Ujęcie: Elegancka gala charytatywna. Izabela błyszczy w tłumie, Wokulski czuje się jak outsider wśród bogatych inwestorów i celebrytów.
Rozwój: Wokulski próbuje zbliżyć się do Izabeli, finansując jej projekt „eko-kampanii” na Instagramie. Ona przyjmuje pomoc, ale traktuje go bardziej jak sponsora niż partnera. W jednej ze scen Izabela mówi: „Kobiety muszą być sprytne, Stasiu. Świat nie daje nam nic za darmo”. Wokulski idealizuje ją, ignorując sygnały, że ich wartości się różnią.
Wrażliwość: Izabela nie jest już tylko „pustą lalką” – to kobieta świadoma ograniczeń narzucanych przez patriarchat, ale wybierająca konformizm zamiast buntu. Wokulski zaś zmaga się z toksyczną męskością – czuje, że musi „zasłużyć” na miłość sukcesami.
Ujęcie: Elegancka gala charytatywna. Izabela błyszczy w tłumie, Wokulski czuje się jak outsider wśród bogatych inwestorów i celebrytów.
Rozwój: Wokulski próbuje zbliżyć się do Izabeli, finansując jej projekt „eko-kampanii” na Instagramie. Ona przyjmuje pomoc, ale traktuje go bardziej jak sponsora niż partnera. W jednej ze scen Izabela mówi: „Kobiety muszą być sprytne, Stasiu. Świat nie daje nam nic za darmo”. Wokulski idealizuje ją, ignorując sygnały, że ich wartości się różnią.
Wrażliwość: Izabela nie jest już tylko „pustą lalką” – to kobieta świadoma ograniczeń narzucanych przez patriarchat, ale wybierająca konformizm zamiast buntu. Wokulski zaś zmaga się z toksyczną męskością – czuje, że musi „zasłużyć” na miłość sukcesami.
Scena 5: Nowa postać – Helena Stawska
Ujęcie: Centrum coworkingowe. Helena (32 lata), samotna matka i programistka w firmie Wokulskiego, jest jego przeciwieństwem – praktyczna, empatyczna, walcząca o swoje miejsce w męskim świecie IT.
Konflikt: Helena krytykuje Wokulskiego za ignorowanie problemów pracowników. „Twoje panele słoneczne są super, ale co z ludźmi, którzy je składają?” – pyta. Wokulski, zaintrygowany jej szczerością, zaczyna dostrzegać w niej alternatywę dla Izabeli.
Emancypacja: Helena reprezentuje nową kobiecość – niezależną, ale niepozbawioną wrażliwości. Nie potrzebuje „rycerza”, ale szanuje Wokulskiego, gdy ten zaczyna słuchać jej rad.
Ujęcie: Centrum coworkingowe. Helena (32 lata), samotna matka i programistka w firmie Wokulskiego, jest jego przeciwieństwem – praktyczna, empatyczna, walcząca o swoje miejsce w męskim świecie IT.
Konflikt: Helena krytykuje Wokulskiego za ignorowanie problemów pracowników. „Twoje panele słoneczne są super, ale co z ludźmi, którzy je składają?” – pyta. Wokulski, zaintrygowany jej szczerością, zaczyna dostrzegać w niej alternatywę dla Izabeli.
Emancypacja: Helena reprezentuje nową kobiecość – niezależną, ale niepozbawioną wrażliwości. Nie potrzebuje „rycerza”, ale szanuje Wokulskiego, gdy ten zaczyna słuchać jej rad.
Scena 6: Kryzys Wokulskiego
Ujęcie: Dach wieżowca, noc. Wokulski patrzy na miasto, pijąc whisky. Monolog wewnętrzny ujawnia jego rozterki: czuje się samotny, rozdarty między miłością do Izabeli, presją sukcesu i odpowiedzialnością za innych.
Wrażliwość: Scena eksploruje męską depresję i presję bycia „silnym”. Wokulski dzwoni do Rzeckiego, przyznając: „Nie wiem, kim już jestem”. Rzecki radzi mu „słuchać serca, ale nie zapominać o innych”.
Ujęcie: Dach wieżowca, noc. Wokulski patrzy na miasto, pijąc whisky. Monolog wewnętrzny ujawnia jego rozterki: czuje się samotny, rozdarty między miłością do Izabeli, presją sukcesu i odpowiedzialnością za innych.
Wrażliwość: Scena eksploruje męską depresję i presję bycia „silnym”. Wokulski dzwoni do Rzeckiego, przyznając: „Nie wiem, kim już jestem”. Rzecki radzi mu „słuchać serca, ale nie zapominać o innych”.
Akt 3: Kulminacja i rozwiązanie
Scena 7: Konfrontacja z Izabelą
Ujęcie: Luksusowy apartament Izabeli. Wokulski dowiaduje się, że Izabela przyjęła propozycję współpracy z zagraniczną marką i wyjeżdża do Londynu. Gdy pyta o ich relację, ona odpowiada: „Stasiu, myślałam, że rozumiesz – to był układ, nie miłość”.
Rozwój: Wokulski czuje się zdradzony, ale zamiast rozpaczy wybiera refleksję. „Może to ja stworzyłem ciebie w swojej głowie” – mówi, odchodząc.
Wrażliwość: Scena pokazuje dojrzałość emocjonalną – Wokulski przestaje idealizować Izabelę, akceptując jej autonomię, ale też własne błędy.
Ujęcie: Luksusowy apartament Izabeli. Wokulski dowiaduje się, że Izabela przyjęła propozycję współpracy z zagraniczną marką i wyjeżdża do Londynu. Gdy pyta o ich relację, ona odpowiada: „Stasiu, myślałam, że rozumiesz – to był układ, nie miłość”.
Rozwój: Wokulski czuje się zdradzony, ale zamiast rozpaczy wybiera refleksję. „Może to ja stworzyłem ciebie w swojej głowie” – mówi, odchodząc.
Wrażliwość: Scena pokazuje dojrzałość emocjonalną – Wokulski przestaje idealizować Izabelę, akceptując jej autonomię, ale też własne błędy.
Scena 8: Rewolucja w firmie
Ujęcie: Magazyn firmy Wokulskiego. Pracownicy strajkują, media społecznościowe huczą od krytyki. Wokulski, zainspirowany Heleną, podejmuje ryzyko – wprowadza wyższe płace i udziały dla pracowników w zyskach firmy.
Rozwój: Decyzja spotyka się z oporem inwestorów, ale zyskuje poparcie opinii publicznej. Helena zostaje nową COO, a Wokulski odzyskuje wiarę w swoją misję.
Podział społeczny: Scena pokazuje, że zmiany systemowe są możliwe, ale wymagają odwagi i kompromisów.
Ujęcie: Magazyn firmy Wokulskiego. Pracownicy strajkują, media społecznościowe huczą od krytyki. Wokulski, zainspirowany Heleną, podejmuje ryzyko – wprowadza wyższe płace i udziały dla pracowników w zyskach firmy.
Rozwój: Decyzja spotyka się z oporem inwestorów, ale zyskuje poparcie opinii publicznej. Helena zostaje nową COO, a Wokulski odzyskuje wiarę w swoją misję.
Podział społeczny: Scena pokazuje, że zmiany systemowe są możliwe, ale wymagają odwagi i kompromisów.
Scena 9: Finał – Nowy początek
Ujęcie: Park nad Wisłą, świt. Wokulski spaceruje z Rzeckim, rozmawiając o przyszłości. Nie ma już złudzeń co do Izabeli, ale czuje spokój. Helena dołącza do nich, niosąc kawę i żartując o nowych projektach.
Zamknięcie: Wokulski nie znajduje „happy endu” w miłości, ale odzyskuje sens życia przez działanie dla innych. Kamera oddala się, pokazując miasto budzące się do życia.
Wrażliwość: Finał podkreśla, że szczęście to nie posiadanie, ale bycie w zgodzie ze sobą i wspólnotą.
Ujęcie: Park nad Wisłą, świt. Wokulski spaceruje z Rzeckim, rozmawiając o przyszłości. Nie ma już złudzeń co do Izabeli, ale czuje spokój. Helena dołącza do nich, niosąc kawę i żartując o nowych projektach.
Zamknięcie: Wokulski nie znajduje „happy endu” w miłości, ale odzyskuje sens życia przez działanie dla innych. Kamera oddala się, pokazując miasto budzące się do życia.
Wrażliwość: Finał podkreśla, że szczęście to nie posiadanie, ale bycie w zgodzie ze sobą i wspólnotą.
Kluczowe motywy współczesne
-
Emancypacja: Izabela i Helena reprezentują różne oblicza kobiecości – konformizm i niezależność. Wokulski uczy się szanować ich wybory, zamiast narzucać własne oczekiwania.
-
Podział społeczny: Konflikt między elitami a klasą pracującą jest osią fabuły. Wokulski staje się pomostem między światami, ale nie bez kosztów.
-
Wrażliwość: Bohaterowie zmagają się z presją społeczną i własnymi słabościami. Scenariusz unika czarno-białych ocen, pokazując złożoność ludzkich motywacji.
-
Technologia i media: Media społecznościowe są tłem, które wzmacnia presję wizerunku, ale też daje głos wykluczonym.
Twtter is a day by day war
Maruta polubić
15 kwietnia 2025 17:53
wygląda mało chłopsko 😉
Wygląda jak chłopak;)
Paweł, daliście z Grokiem do pieca, ale jest git:)
PawelK polubić
Strona 4 / 4
Wstecz
Statystyki Forum
44
Fora
969
Tematy
52.1 K
Posty
7
Online
143
Członkowie
Ostatni Post: Pięć minut z Magdą Najnowszy użytkownik:: Lumi Ostatnie posty Posty nieprzeczytane
