Dzisiaj mija 25 lat od śmierci mojego ulubionego polskiego reżysera, Krzysztofa Kieślowskiego.
Czy lubicie jego filmy? Macie jakiś ulubiony?
Lubię wiele jego obrazów, ale największy sentyment mam do Trzech kolorów. Zwłaszcza "Niebieski" mocno mnie porusza. "Czerwony" mocno go goni.
Tryptyk "Trzy kolory" to dla mnie genialne połączenie wspaniałego obrazu i cudownej muzyki. Zawsze, jak je oglądam, zastanawiam się, na które zmysły bardziej działają. Póki co nie znalazłam odpowiedzi.
Szczerze? Kieślowskiego lubiłem bardzo. "Krótki film o zabijaniu" z rewelacyjnym Mirosławem Baką uważam za jeden z lepszych. Ostatnio jednak dochodzę do wniosku, że polska kinematografia jest wybitnie smutna. To chyba wynika z mentalności tego narodu. Tu jest mało radości, a Polacy nie potrafią się cieszyć. Jakże inna jest kinematografia brytyjska. Oni potrafią i cieszyć się z okoliczności, czerpać radość z uwypuklania swoich wad, a do tego są bezpruderyjnie. Kieślowski robił smutne obrazki.
Cała naprzód ku nowej przygodzie!
Taka gratka nie zdarza się co dzień
Niech piecuchy zostaną na brzegu
My odpocząć możemy i w biegu!
Czy lubicie jego filmy? Macie jakiś ulubiony?
Kiedyś lubiłem Trzy kolory ale później mi przeszło i nie mam potrzeby powrotu. Gdzieś mam te filmy nagrane na kasetach VHS.
Twtter is a day by day war
Z Kieślowskim jest jak z Wajdą. Po 1990 roku najlepszy okres miał już za sobą. Nigdy nie rozumiałem fenomenu "Trzech kolorów". Dla mnie to przeciętne kino. No ale wtedy Kieślowski jechał już na opinii i niezależnie od tego co by nakręcił uznano by to za wybitne. "Podwójne życie Weroniki" też mi się nie podobało.
Uwielbiam natomiast "Przypadek", moim zdaniem arcydzieło filmowe. Świetny jest "Amator" i dwa pierwsze filmy z "Dekalogu" czyli "Krótki film o zabijaniu" i "Krótki film o miłości". Reszta z tej serii niezła, ale już poziom niżej. Lubię też "Personel", fabularny debiut Kieślowskiego z młodym Julkiem Machulskim w roli głównej.
Faktycznie, "Przypadek" też był zajefajny. Jedna z lepszych kreacji Bogusława Lindy.
Cała naprzód ku nowej przygodzie!
Taka gratka nie zdarza się co dzień
Niech piecuchy zostaną na brzegu
My odpocząć możemy i w biegu!
Właśnie uświadomiłam sobie, że nie znam zbyt dobrze twórczości Kieślowskiego. W zasadzie dobrze kojarzę jedynie "Przypadek". Trzech Kolorów w ogóle nie kojarzę. A w jego filmografii widzę np. film krótkometrażowy "Z miasta Łodzi", który chętnie bym zobaczyła.
Ostatnio jednak dochodzę do wniosku, że polska kinematografia jest wybitnie smutna. To chyba wynika z mentalności tego narodu. Tu jest mało radości, a Polacy nie potrafią się cieszyć. Jakże inna jest kinematografia brytyjska.
Zgodzę się z Tobą, choć akurat nie w kontekście Kieślowskiego a w znaczeniu ogólnym. Lubimy być narodem umęczonym.
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
Lubimy być narodem umęczonym.
O tak, mam czasami wrażenie, że to nasz sport narodowy.
A Kieślowskiego też za bardzo nie znam. Chyba to już pisałam, ale jakiś czas temu doszłam do wniosku, że ja nie przepadam za kinem polskim.
A Kieślowskiego też za bardzo nie znam. Chyba to już pisałam, ale jakiś czas temu doszłam do wniosku, że ja nie przepadam za kinem polskim.
To mam złą wiadomość. Jak ja będę wybierał film do ZKF na bank będzie to film polski. Hmm... może właśnie Kieślowski?:)
A Kieślowskiego też za bardzo nie znam. Chyba to już pisałam, ale jakiś czas temu doszłam do wniosku, że ja nie przepadam za kinem polskim.
To mam złą wiadomość. Jak ja będę wybierał film do ZKF na bank będzie to film polski. Hmm... może właśnie Kieślowski?:)
Wspaniale 🙂
Jak ja będę wybierał film do ZKF na bank będzie to film polski. Hmm... może właśnie Kieślowski?:)
Wspaniale
jakiś czas temu doszłam do wniosku, że ja nie przepadam za kinem polskim.
😀 😀 😀
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
A Kieślowskiego też za bardzo nie znam. Chyba to już pisałam, ale jakiś czas temu doszłam do wniosku, że ja nie przepadam za kinem polskim.
To mam złą wiadomość. Jak ja będę wybierał film do ZKF na bank będzie to film polski. Hmm... może właśnie Kieślowski?:)
No cóż będę oglądać, a nóż mnie zachwyci lub poruszy, poza tym nie zaszkodzi nadrobić braki.
No cóż będę oglądać, a nóż mnie zachwyci lub poruszy, poza tym nie zaszkodzi nadrobić braki.
Zemszczę się za te dwie i pół godziny nudy na "Wyborze Zofii";)
No cóż będę oglądać, a nóż mnie zachwyci lub poruszy, poza tym nie zaszkodzi nadrobić braki.
Zemszczę się za te dwie i pół godziny nudy na "Wyborze Zofii";)
Jakie tam zemszczę, to dobry film był. Ale oki, obejrzę to co zaproponujesz 🙂
Ja śmierć Kieślowskiego przeżyłam mocno, nawet wiersz napisałam (okropny, serio). Paradoksalnie wcale nie znałam wtedy dobrze jego dorobku. Kilka filmów. Zachwyciło mnie "Podwójne życie Weroniki" - ten film jest piękny i świetnie zharmonizowany. Z "Trzech kolorów" szczególnym sentymentem darzę "Biały",ze względu na Gajosa i tango:
Starszą twórczość poznałam później. I "Przypadek" stawiam ZA "Amatorem" i "Bez końca".
Dodatkowo bardzo cenię autobiografię Kieślowskiego. Jest napisana wyjątkowo prosto, bez zadęcia, chwilami trochę naturalistycznie. Zawiera sporo ciekawych informacji, ale skupia niemal wyłącznie na sprawach zawodowych. Jest też subiektywnie skonstruowana - o jednym filmie mamy stronkę ("Przypadek"), o innym dłuższą opowieść, bo reżyser akurat miał ciekawe wspomnienia z tej produkcji.
Rzeczywiście załączony przez Ciebie fragment autobiografii Kieślowskiego napisany jest lekko i z głębią jednocześnie.
Już postanowiłam, że na pewno w najbliższym czasie obejrzę "Amatora", "Personel" oraz :Krótki film o zabijaniu". Czas najwyższy nadrobić braki.
Póki co zerknęliśmy na krótkometrażowy "Z miasta Łodzi" i nie jest to obraz wybitny. Znudził mnie mocno a z tego co widzę był pracą dyplomową Kieślowskiego.
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
W autobiografii okres łódzki jest dość specyficzny. Jak wspomniałam, Kieślowski nie pisze właściwie o wydarzeniach z życia, ale tam pojawiają się pewne wspomnienia, które mogą być wręcz szokujące - nie przez jakąś okropność, ale dlatego, że reżyser stosuje taką "retrospektywę perspektywy" i opowiada z punktu widzenia lekkomyślnego, beztroskiego i pozbawionego empatii gówniarza. Przy czym czytelnik czuje się niewygodnie, ale jest w tym dużo prawdy i większość ludzi przechodziło przez podobny etap.
Widzę, że moje zdanie na temat miasta Łodzi było bardzo zbliżone ze zdaniem Kieślowskiego.
Podoba mi się styl, w którym napisana jest ta książka. To są w ogóle bardzo wartościowe myśli. Jeślibyś akurat nie czytała to chętnie ją od Ciebie pożyczę.;)
A gra w liczenie punktów robi wrażenie.
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
Mogę pożyczyć, z zastrzeżeniem, że egzemplarz nie jest w najlepszym stanie. Mam pierwsze wydanie, z 1997 roku, a ono było dość niskiej jakości. Potem Znak jeszcze dwukrotnie robił wznowienia, ze zdjęciami, ale nie wiem, czy poza ikonografią coś dodali.
Ja mam taką książkę o Kieślowskim, ale czytałem ją 15 lat temu więc nic już z niej nie pamiętam.
Ja mam taką książkę o Kieślowskim, ale czytałem ją 15 lat temu więc nic już z niej nie pamiętam.
Ale to chyba nie jest ta autobiografia, o której pisze Maruta a mnie właśnie styl pisania zachęcił.
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
Ostatni Post: Literalnie Najnowszy użytkownik:: sklepatk Ostatnie posty Posty nieprzeczytane
