Mały chłopiec zamiast do wymarzonej Wenecji jedzie do zrujnowanego pałacyku ciotki. Tam, w piwnicy, dzięki nieszczelności rury powstaje Wenecja, miejsce które pozwala zapomnieć:

... Zuzia, która powiedziała raptem: "Jest wojna. Powinniśmy płakać.A my podróżujemy po Wenecji"."

Występują podobni bohaterzy, tylko dręczy ich jeden problem- wojna... nie ma matki nimfomanki, w ogóle wątek seksu, pożądania w tym akurat opowiadaniu się nie pojawia. Głównym problemem jest zbliżająca się wojna, czego mały chłopiec tego nie rozumie, co zdecydowanie pogłębia siłę oddziaływania opowiadania.

Marek nie jest umieszczony w  wojskowym internacie, do chwili wybuchu wojny prowadzi spokojne życie. Sama Wenecja jest bardzo modna w jego rodzinie, wszyscy tam ciągle wyjeżdżają, a jego kolej przypada akurat na lato 1939r. A Marek marzy o podróży do Wenecji, od czasu, kiedy jego mama tam wyjechała pozostawiając dwuletniego chłopca z nianią. Niania mu sporo o tym mieście opowiadała, i tak zaczęło się jego marzenie. Marek faktycznie znał i nazwy miast i rozkład kanałów, tworzył albumy itd. , ale nie miał takiej obsesji na jej punkcie. Podróż była zaplanowana, bilety kupione... tylko matka z przyjaciółkami" przeżywały coś w rodzaju patriotycznej gorączki- zamiast zajmować się (...) pożyteczną praca domową i wychowywaniem dzieci- stały z blaszanymi puszkami (...) Mama udzielała się w "Białym Krzyżu" ucząc alfabetu niepiśmiennych żołnierzy. I te i inne zobowiązania patriotyczne spowodowały przesunięcie planów wyjazdowych.

Jest i scena, w której Marek podsłuchuje rodziców, ale znowu, rodzice dyskutują tylko o tym, czy czas, kiedy w kraju zaczyna robić się gorąco jest najlepszymi czasem na takie wakacyjne wyjazdy... tylko tyle 😉 Zaraz potem ojciec otrzymuje powołanie do wojska, a matka wraz z Markiem przyjeżdżają do posiadłości jej siostry- w P. Potem matka wyjeżdża, angażując się w sprawy wojenne.

Same siostry na pewno banalnymi siostrami nie są, ale wszystko widziane jest oczyma małego chłopca, który dużo z tego nie rozumie. Jedna siostra wyraźnie ma problem z ilością adoratorów ("lekkie udo") 😉 druga nazwana jest  przez matkę "wariatką"- prowadzi życie "higieniczne"- czyli podobnie jak w filmie.

I znowu zestawienie Mareczka, który czuje, że coś się poważnego dzieje, ale jednocześnie spędza typowe wakacyjne lato, czyta sobie Tarzana, podgląda Frosię. Dorośli między sobą cały czas rozmawiają o wojnie, a Marek kompletnie nie rozumie o co chodzi. Bardziej poruszają go przyjazd kolejnej ciotki (wielka radość) czy kuzynki Karoli, w której się podkochuje. "(...)pobyt w P. stawał się nawet powoli rekompensatą za zawód z Wenecją". Pokazane są dwa równoległe światy- wojenny dorosłych i beztroski dziecięcy, które się w pewnym momencie jednak przecięły(powrót Wiktora) i powolutku zaczyna dochodzić do chłopca czym jest ta wojna...I kiedy jest na granicy histerii odkrywa "źródełko" w piwnicy, które daje wszystkim chwilowe zapomnienie o toczącej się wojnie. A zaraz potem i prawdziwa wojna zaczęła zbliżać się do pałacyku i dopiero teraz Marek zaczynał rozumieć co się dzieje. "Więc potem nic nie było już takie jak przedtem. Jak gdyby świat nagle stracił wszystkie kolory" . A kiedy dzieci zaczyna ogarniać przerażenie jedna z ciotek proponuje wycieczkę do Wenecji. I w zalanej piwnicy (gdzie podobnie jak w filmie przygotowane jest wiele atrap weneckich atrakcji) wszyscy dorośli i dzieci zapominają na chwilę o rzeczywistości. Również w książce Naumek daje skrzypcowy koncert (ale nie ma sceny, gdzie Żydowi odmawiano szklanki wody). "Muzyka (...) to (...) wyobraźnia w tym wypadku. (...). Wyobrazić sobie, że nawet w środku burzy w tych rzeczach stałych znaleźć możesz ratunek. Wyobraźnia może w najstraszniejszych chwilach przynieść ocalenie..." Sam Naumek umiera/ jest złapany przez Niemców jedynie we śnie Marka. Zabawę psuje przyjazd kolejnej ciotki, która zamiast rozkoszować się Wenecją wzywa hydraulika. Na szczęście hydraulik nie umie znaleźć awarii (choć rachunki za wodę znacznie wzrosły). Ostatnia scena to też przyjazd niemieckiego żołnierza, który szuka kwatery. Kiedy dociera do zalanej piwnicy wyzywa mieszkańców od wariatów. I wtedy wkracza ciotka (ta od lekkiego uda, która wezwała hydraulika) elegancka i wystrojona i zwraca uwagę żołnierzowi, że nie życzy sobie głupich przemówień i żołnierz ma natychmiast opuścić dom. I żołnierz go opuszcza, a sceptyczna dotąd dama zajmuje gondole i włącza się do zabawy...