Nie powinno być "wydawca wypuścił" a nie "wydawca wypuściła"?

Takie mam

Wysłany przez: @duchpuszczy

Nie powinno być "wydawca wypuścił" a nie "wydawca wypuściła"?

OCB?

Ciekaw jestem ilu z fanatyków Molendy, którzy już zamawiają w przedsprzedaży książkę, wie jaką rolę w Czterech Pancernych zagrał Przymanowski.

Nie czytałem i nawet nie próbowałem. 

Wysłany przez: @pawelk

Wysłany przez: @duchpuszczy

Nie powinno być "wydawca wypuścił" a nie "wydawca wypuściła"?

OCB?

Molenda tak napisał w poście.

Wysłany przez: @duchpuszczy

Nie powinno być "wydawca wypuścił" a nie "wydawca wypuściła"?

Wydawnictwo Lira - być może to przez to - Molenda myślał o wydawnictwie, że "Lira wypuściła informację", albo nawet początkowo tak napisał, ale później przeredagował niedokładnie tekst - też tak miewam, więc nawet tego nie zauważyłem.

bojownik… przeciwko nadmiernej wycince drzew.

Co Molenda ma przeciwko ochronie przyrody??? Nienackiego też krytykował za łapanie złodziei choinek bodajże...

Wysłany przez: @pawelk

Wysłany przez: @hebius

Kto z obecnych czytał "Czterech pancernych i psa"?

Ja czytałem.

Ja też, zresztą gdzieś wcześniej nawet trochę pisaliśmy o kilku wątkach powieści (Lidce 😉 )

Wysłany przez: @pawelk

Ciekaw jestem ilu z fanatyków Molendy, którzy już zamawiają w przedsprzedaży książkę, wie jaką rolę w Czterech Pancernych zagrał Przymanowski.

Był fotografem cykającym zdjęcie ślubne w ostatnim odcinku, tak? 100 lat nie widziałem serialu więc mogę się mylić.

Ktoś zamierza kupować tę książkę?

Ja nie bardzo. 

Nieszczególnie, ale jak kupią do naszej czytelni to może zerknę 😉

Wysłany przez: @maruta

Nieszczególnie, ale jak kupią do naszej czytelni to może zerknę 😉

Bo ciekawi mnie na ile autor ustalił pochodzenie i dane dotyczące dzieciństwa Przymanowskiego. W Wiki zazwyczaj przy znanych pisarzach są podani przynajmniej rodzice, tutaj nie ma nic. Życiorys, po urodzeniu, zaczyna się od ukończenia gimnazjum.

@pawelk 

według polecanej już przeze mnie strony Polscy pisarze i badacze literatury XX i XXI wieku. Cyfrowy słownik biobibliograficzny:

Urodzony 20 stycznia 1922 w Warszawie; syn Stefana Przymanowskiego, urzędnika kolejowego, i Wacławy z domu Rajchert. Od 1932 uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im. S. Żeromskiego w Warszawie. W tym czasie należał do Związku Harcerstwa Polskiego.

Po wybuchu II wojny światowej, jako ochotnik – szeregowiec 4. Batalionu Pancernego wziął udział w kampanii wrześniowej 1939. Internowany przez armię radziecką pod Tarnopolem, przebywał w obozach w Porochni i Wołoczyskach, skąd wkrótce został zwolniony jako niepełnoletni. Następnie od listopada 1939 uczęszczał do X klasy szkoły radzieckiej w Brześciu nad Bugiem, a po jej ukończeniu pracował w 1940-41 w kopalni bazaltu w Janowej Dolinie na Wołyniu, kolejno jako górnik, maszynista wyciągu, mechanik i technik normowania. W styczniu 1941 został członkiem Wszechzwiązkowego Leninowskiego Związku Młodzieży Komunistycznej. Brał aktywny udział w pracy kulturalnej, m.in. zorganizował teatr amatorski i pisał dla niego teksty.

Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej został ewakuowany z grupą komsomolców w czerwcu 1941 do Dniepropietrowska. Pracował jako technik normowania przy budowie pieców martenowskich w Dnieprodzierżyńsku, a od sierpnia jako rachmistrz brygady traktorowej w kołchozie im. W. Czapajewa w stanicy Karmalinowskiej (Kraj Stawropolski); pełnił też funkcję sekretarza organizacji komsomolskiej kołchozu i agitatora. W 1942 pracował jako traktorzysta w sowchozie Kamienobrodzkim, a następnie w kołchozie Put Ilicza w stanicy Nikołajewskiej. W styczniu 1943 wstąpił na ochotnika do armii radzieckiej. Po przeszkoleniu w 62. Brygadzie Morskiej Piechoty w Armawirze, brał udział w walkach nad Morzem Azowskim. Ranny, leczył się przez dwa miesiące w szpitalach, następnie pracował przy wyładunku transportu w 69. kompanii pracy w Krasnodarze i Salskich Stepach.

Od listopada 1943 służył w 1. Korpusie Polskich Sił Zbrojnych w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Pełnił w 5. Brygadzie Artylerii ciężkiej funkcję oficera do spraw politycznych, jako zastępca dowódcy baterii, a następnie dywizjonu. W 1944 nawiązał współpracę z gazetą 1. Armii Wojska Polskiego „Zwyciężymy”, na której łamach debiutował w czerwcu notatką o wizycie delegacji Krajowej Rady Narodowej w 5. Brygadzie Artylerii, a od listopada, jako korespondent frontowy, publikował liczne reportaże, artykuły, felietony (głównie pod pseudonimami: rekrut Żyrafa, plut. Znamirowski, ppor. Mieczysław Szawarski, Prz.). W grudniu 1944 ożenił się z Ireną Barbarą Wyczółkowską. Od kwietnia 1945 należał do Polskiej Partii Robotniczej (od 1948 Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (PZPR)). W marcu 1945 objął funkcję zastępcy redaktora naczelnego, a po zakończeniu wojny redaktora naczelnego gazety „Zwyciężymy” (wydawanej do września w Katowicach). Następnie zamieszkał w Warszawie. Był redaktorem naczelnym miesięcznika „Skrzydlata Polska” (1945-48) oraz (od 1947 jako redaktor naczelny Redakcji Czasopism Lotniczych) tygodnika „Skrzydła i Motor”. Przeszedł przeszkolenie z zakresie pilotażu (1946-49); uzyskał III stopień wyszkolenia szybowcowego i licencje pilota turystycznego. W 1947-51 pełnił funkcję sekretarza generalnego Aeroklubu Rzeczpospolitej Polskiej, a w 1949-50 również szefa wydziału wyszkolenia Ligi Lotniczej. Należał do Komisji Lotniczej Wydziału Komunikacyjnego Komitetu Centralnego PZPR. Rozwijał twórczość literacką i publicystyczną, zamieszczając artykuły, opowiadania, wiersze, felietony, recenzje oraz tłumaczenia z literatury rosyjskiej, m.in. na łamach „Żołnierza Polskiego” (1945-69, z przerwami), „Żołnierza Wolności” (1945-55), „Płomyczka” (1952-80, z przerwami), „Przyjaźni” (1952-65). W 1950 został redaktorem tygodnika „Ilustracja Wojskowa”. W 1950-52 uczęszczał na Wieczorowy Uniwersytet Marksizmu-Leninizmu w Warszawie. W 1950 pełnił funkcję sekretarza redakcji, a w 1952-57 zastępcy redaktora naczelnego tygodnika „Żołnierz Polski”. W 1951 awansował na podpułkownika. W 1951-52 był redaktorem działu w Wydawnictwie Ministerstwa Obrony Narodowej. Od 1954 należał do Związku Literatów Polskich. W 1955 razem z Wojciechem Żukrowskim odbył podróż reporterską do Chin, skąd nadsyłał korespondencje do „Trybuny Ludu” i zamieszczał (napisane wspólnie z W. Żukrowskim) cykle reportaży pt. Szlakiem wielkiego marszu w piśmie „Świat” (1955 nr 38-45) oraz cykl reportaży w „Żołnierzu Polskim” (1955). W 1957 pracował w redakcji miesięcznika „Wojsko Ludowe”. Od 1958 studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim; w 1966 uzyskał magisterium. W 1959 ożenił się z Marią Kaliską, tłumaczką (zmarła 1978).

W 1961 awansował do stopnia pułkownika. W 1962-64 był członkiem Komitetu Warszawskiego PZPR i pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Kultury. Jako przedstawiciel Ministerstwa Obrony Narodowej (MON) w 1966-68 wchodził w skład Rady Naukowej Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. W 1966 otrzymał nagrodę literacką MON (II stopnia), w 1967 I stopnia oraz nagrodę literacką Ministra Kultury i Sztuki (I stopnia). W 1969 otrzymał przyznawany przez dzieci Order Uśmiechu. W 1973 przeszedł w stan spoczynku. Kontynuował twórczość literacką, publikując zwłaszcza w „Życiu Warszawy” (1963-76; tu w 1964-76 cykl felietonów pt. Ściśle jawne), „Żołnierzu Wolności” (1971-72 cykl felietonów pt. Listy siwiejące), „Trybunie Ludu” (1974-79, 1983-87; tu w 1976-79 cykl felietonów pt. Parantele), „Wiadomościach” (Wrocław 1975-80, z przerwami; tu też wiersze z nutami), „Sztandarze Młodych” (tu w 1977 cykl felietonów pt. Kto za?). W 1977 za twórczość artystyczną dla dzieci i młodzieży otrzymał nagrodę Prezesa Rady Ministrów, a w 1979 nagrodę Prezesa Rady Ministrów w dziedzinie twórczości i sztuki estradowej. W 1980-85 był posłem na Sejm Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej VIII kadencji. W 1984 ożenił się z Aleksandrą Paszkowską-Nowińską. W 1986-89 był członkiem Narodowej Rady Kultury (II kadencji). Odznaczony m.in. licznymi polskimi i radzieckimi medalami wojskowymi (1945-46), Krzyżem Grunwaldu (1946), Krzyżem Walecznych (1947), Złotym Krzyżem Zasługi (1956), Orderem Sztandaru Pracy II klasy (1965), odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1978), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1987). Zmarł 4 lipca 1998 w Warszawie; pochowany tamże na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Strona jest tworzona przez Instytut Badań Literackich PAN, więc raczej poważna.

Wysłany przez: @maruta

Urodzony 20 stycznia 1922 w Warszawie; syn Stefana Przymanowskiego, urzędnika kolejowego, i Wacławy z domu Rajchert. Od 1932 uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im. S. Żeromskiego w Warszawie.

No to zobaczymy, czy autor dotarł do informacji, że matka pisarza zmarła gdy Janusz miał 12 lat.

@hebius 

Może uzupełniłbyś wikipedię? Przymanowskiego raczej nie skasują 😊

Wysłany przez: @maruta

@hebius 

Może uzupełniłbyś wikipedię? Przymanowskiego raczej nie skasują 😊

Jeśli o informację o rodzicach, to warto dodać, że mama też pracowała - była biuralistką.

Wysłany przez: @maruta

@hebius 

Może uzupełniłbyś wikipedię? Przymanowskiego raczej nie skasują 😊

Dobre 😀

Chwilowo szkoda mi fatygi na Wikipedię i jej dziwne standardy. Słownik, który przywołujesz ma biogramy opracowywane między innymi w oparciu o ankiety i korespondencję z pisarzami 😀 Na Wikipedii to coś niedopuszczalne, bo źródła informacji mają być niezależne, więc nawet na wydawnictwa publikujące autora niektórzy kręcą nosem. 

O właśnie. Ankiety. Zajrzałem do biogramu Nienackiego.

 Ankieta dla IBL PAN 1966, 1974, 1978.

U Molendy jest to wymienione w bibliografii? Nie pamiętam, gdzie zapchałem biografię Nienackiego i nie mogę teraz tego sprawdzić.

Wysłany przez: @hebius

Na Wikipedii to coś niedopuszczalne, bo źródła informacji mają być niezależne,

Jedyne miejsce, w którym znalazłem wcześniej imię ojca Przymanowskiego, to archiwum IPN. Przyjąłbym, że dane wspomniane w słowniku są poprawne. Wspomniani rodzice wzięli ślub w 1921 roku, więc data urodzenia pisarza by pasowała. Niestety nie znajduję ksiąg z 1922 roku z najbardziej pasującej parafii z Warszawy.