"Głosy nocy" dwudziesta powieść z serii Komisarz Montalbano. To wydanie trafiło na innego tłumacza i zamiast kwestora, który przez 19 książek był przełożonym komisarza, mamy naczelnika. I mi to zupełnie nie odpowiada. Tym bardziej, że przez spory kawałek historii nie wiadomo o kogo chodzi, bo "naczelnik" jest wymieniany bez nazwiska.

Ale poza tym dobry sycylijski kryminał, skorumpowani politycy, mafia, wszystkiego po trochu. I roladki z miecznika, które już mi smakują 🙂

https://www.notatnikkuchenny.pl/involtini-di-pesce-spada-roladki-z-miecznika/

"Miesiąc z komisarzem Montalbano" czyli 30 opowiadań, jak autor sam napisał w posłowiu, po jednym na każdy dzień miesiąca. Różne historie, z różnych miejsc, w których komisarz bywał i z różnych czasów. Niestety pozbawione uroku książek. Bo w opowiadaniach jest samo mięso, jest zbrodnia, krótka analiza, pomysł i rozwiązanie. Nie ma ani krajobrazów, ani smaków Sycylii.

Do tego dochodzi mierny tłumacz. Co tam mierny.  Nie bardzo rozumiem dlaczego ktoś kto nie zna włoskiego bierze się za tłumaczenie literatury. A może nie zna polskiego? A może zwyczajnie nie umie tłumaczyć, albo tłumaczył przy użyciu google i nie sprawdzał sensu tego tłumaczenia?

O czym piszę? Otóż w kilku miejscach, ludzie zwracają się do komisarza Montalbano per "doktor" (to po polsku, po tłumaczeniu). Z tym, że doktor w języku polskim ma dwa znaczenia - tytuł naukowy lub lekarz, w języku włoskim jest inaczej, "dottore" to po pierwsze, oczywiście, lekarz, po drugie, w ten sposób Włosi zwracają się do ludzi z wyższym wykształceniem a po trzecie, często używa się tego zwrotu, tak jak u nas mówi się "kierowniku" czy "szefie". No ale tłumacz tego nie wiedział albo nie sprawdził co  translator napisał.

"Morze błota" to ostatnia powieść z serii. Niestety jakość tłumaczenia już też na poziomie wcześniej wspomnianych opowiadań, czyli automatyczne, bez nutki artyzmu. Natomiast sama powieść to esencja włoskiego życia - mafia, korupcja, narkotyki, łapówki, morderstwa, skorumpowani politycy, adwokaci i samorządowcy. I w tym wszystkim zwykli ludzie, którzy lawirują przez całe życie żeby to błoto ich jak najmniej opryskało, bo pozostanie całkowicie czystym jest niemożliwe.