Przygotowania bym się nie czepiał. To nie reportaż ani biografia. Kto powiedział, że cokolwiek musi się zgadzać? Opis sugeruje, że opowieść jest surrealna.
Czym innym jest świadomy surrealizm (to może być bardzo fajna konwencja), a czym innym przypadkowy surrealny efekt, wynikający z niewiedzy autora. A tak w moim przekonaniu jest w odniesieniu do tych przykładów. Zresztą efekt surrealizmu widać ostrzej jeśli zderzony jest z realnymi szczegółami biografii, a nie wtedy kiedy nic nie trzyma się kupy.
Próbki tej twórczości, dostępne w sieci, nie nastrajają mnie optymistycznie, ale z ostateczną oceną wstrzymam się oczywiście do czasu przeczytania książki.
Wybacz, ale to nie jest warunek sine qua non.
Nie przemawia do mnie forma, w której wybieramy sobie ofiarę i z tej jednej osoby robimy na całego tępaka i głupka. Takie proste wyżywanie się. Nie mam argumentów to je sobie wymyślę. Stworzę postać ułomną, dam jej czyjeś nazwisko i zrobię z niego idiotę. A później zareklamuję to jako szyderę. Według mnie szydera żeby coś sobą reprezentować i żeby być cokolwiek warta powinna być przede wszystkim inteligentna. I nie chodzi już o to jaką postać weźmiemy na warsztat. To co stworzył Pan Radoryski (czy też Maciejewski, ponieważ podejrzewam, że może to być jedna i ta sama osoba) jest po prostu głupkowate i żenujące. Że nie wspomnę o błędach literowych czy stylistycznych. Naprawdę męczyłam się czytając tę grafomanię.
Tym bardziej wydaje mi się, że męcząca może być próba przeczytania takiej ilości treści gdzie w sposób prostacki obraca się językiem.
Przepraszam bardzo, ale Charles Dickens "szamający" kaszankę z patelni, używający języka spod sklepu spożywczego na wsi. Serio? Zresztą w udostępnionych fragmentach wszystkie zaprezentowane postaci reprezentują sobą margines społeczny. Bohaterowie to jakieś indywidua, a ich dialogi mógłby napisać średnio inteligentny nastolatek.
(Książka) oprawiona jest „na miękko”, ale na okładce jest wypukły lakier, co dodaje jej walorów. Michał, czyli autor, jest z niej bardzo zadowolony.
Dobrze, że ma ten wypukły lakier, z którego autor może być zadowolony bo fragmenty, które przeczytałam większej wartości nie reprezentują.
A pomysł naprawdę do sensownego wykorzystania, na co dowodem może być np. twórczość Barta, w którego książkach świat rzeczywisty i czas teraźniejszy onirycznie miesza się ze światem umarłych czy rzeczywistością dawno nieistniejącą. Ale Bart przede wszystkim potrafi pisać.
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
Przeglądając twórczość blogową Coryllusa, odkryłem, że Nienacki to stały bohater negatywny jego tekstów. Postrzegany przede wszystkim jako sprytny propagandysta, sprzedający podprogowo komunistyczną indoktrynację.
Ja wiem, że Nienacki to był grafoman, wiem, że w XIV wieku nie mierzono odległości i głębokości studni w metrach, wiem, że za edycją tych książek stał aparat bezpieczeństwa i inne ważne czynniki. No, ale to było adresowane do dzieci i spełniało swoją funkcję.
I jest też trochę o nas:
Zaglądałem wczoraj, dla przykładu na forum fanów Zbigniewa Nienackiego. Bardzo ciekawe doświadczenie, muszę przyznać. Ciekawe, bo pokazuje nam jak treści nędzne, oszukane, spreparowane, nieautentyczne, utrzymywane są przy życiu samym tylko ogniem serc. To jest w mojej ocenie dziwne, zważywszy na słabość tych treści i wygląda po prostu jak kult czasów dawno minionych i takich samych wzruszeń, które były od samego początku skłamane.
W każdym razie, co do przekazu książki "Zbigniew Nienacki vs Charles Dickens" nie można mieć już chyba żadnych złudzeń.
Niesamowite. Wygląda na to, że Pana Samochodzika napisał sam Władysław Gomułka a w moich dziecięcych czasach promował Edward Gierek żeby wymusić chodzenie na pochody pierwszomajowe. Toż to jest kretyn czystej wody. Jak to się za dzieciaka mówiło: powinien leczyć się na nogi bo na głowę już za późno.
Twtter is a day by day war
A mnie się podoba śmiała teza autora, że cała produkcja Katarzyny Bondy, płodnej niczym Mróz, to tylko propaganda służąca zohydzeniu niezłomnego Burego 😀
A mnie się podoba śmiała teza autora, że cała produkcja Katarzyny Bondy, płodnej niczym Mróz, to tylko propaganda służąca zohydzeniu niezłomnego Burego 😀
Ja tam nie czytuję Bondy więc nie wiem jakie treści o Burym mogła przemycać. Może wcale nie zohydzała;)
Też Bondy nie czytuje, ale była kiedyś w Dwójce (PR2) i opowiadała sporo o swojej twórczości. Stąd wiem, ze pochodzi z białostockiego, ma białoruskie korzenie, a jej babka była jedną z ofiar Burego. Pisanie o tym to już zohydzanie pamięci bohatera.
Nie wiedziałem o tym. Ale to też sporo mówi o proweniencji autora tych słów. Burego wybiela już tylko najbardziej betonowa część tzw. środowisk patriotycznych. Nawet Zychowicz w „Skazach na pancerzach” pisze, że Bury ma na swoim koncie zbrodnie o charakterze ludobójstwa. Po aresztowaniu współpracował z władzami komunistycznymi, występował w procesach pokazowych, zrzucał na podwładnych odpowiedzialność za swoje czyny, zdradził UB-ecji swojego zastępcę. Nie ma kogo czcić.
No dobra, żarty się skończyły;)
Zaczynasz od drugiego, potem przeskok na czwarty? 🙂
Nie. Będę się delektował od pierwszego rozdziału:) Tylko najpierw limeryk muszę napisać, cholera.
Czytam... ciekawe są te wyssane z palca tezy. Na przykład kwestia, która interesuje Hebiusa czyli rzekoma walka orężna Nienackiego. Tu akurat w kontekście powieści "Worek judaszów":
- A ty ile miałeś (lat) w roku, w którym rozgrywa się akcja powieści ("Worek Judaszów")?
- Szesnaście.
- Czyli nie mogłeś być bohaterem tamtych wydarzeń (…)
- No to co?
- Pstro. Po co rozpowiadałeś, również w wywiadach prasowych, że brałeś udział w likwidowaniu zgrupowania Warszyca? Możesz mi to wyjaśnić? (…)
- To była promocja. Taka sugestia, która wzmocniona poprzez przekaz medialny ukazałaby mnie w lepszym świetle i zwiększyłaby sprzedaż książki.
Mógłby mi ktoś wskazać wywiad prasowy, w którym Nienacki rozpowiadał, że brał udział w likwidowaniu zgrupowania Warszyca?
uporządkujmy, a jakie jest źródło cytowanej przez Ciebie dyskusji?
Zakładam, że ta nowa książka.
Twtter is a day by day war
Oczywiście, to co cytuję i będę jeszcze cytował w tym wątku pochodzi z dzieła Michała Radoryskiego pt. "Zbigniew Nienacki vs Charles Dickens".
OK.
Można rzec, że pan Radoryski się z Nienackim nie obcyndala. Chcąc zmieścić się w jego poetyce można też powiedzieć, że jeździ po nim jak po burej suce. Krótki przegląd epitetów, tylko z trzech rozdziałów:
Obcy mężczyzna, którego Tim przedstawił jako ducha British Museum, najpierw klepnął Nienackiego w ramię, a potem patrząc na Tima, zapytał:
- Co to za lamus?
Tim przewrócił oczami jak czternastolatek, któremu matka kazała się opiekować młodszą, mocno dysfunkcyjną siostrą.
- Taki jeden – rzekł. – Napisał serię książek o detektywie pracującym w muzeum.
- Wiesz, chociaż kto to? – zapytał go Tim.
Nienacki nie wiedział.
- Edgar Degas, bęcwale.
Sprawiasz nam wiele kłopotów Zbyszek, bo nie możemy się zorientować, czy jesteś durniem, czy cwaniakiem.
- Nie bij go – wtrącił się Tim. Do Nienackiego zaś rzekł – nie jesteśmy z piekła, biedny idioto…
- Powiedz mu – Tim był trochę zniecierpliwiony – już go nie dręcz, tylko po prostu mu to powiedz. Niech ten bałwan to wreszcie zrozumie.
- Miałeś rację – rzekł Phil do Tima – to kretyn. Niech idzie w diabły.
Nienacki uśmiechnął się jak wiejski pastuch tłumaczący dziedzicowi, dlaczego na łąkę z rana wyprowadził dwadzieścia krów, a wieczorem spędził do zagrody tylko dziewiętnaście.
A kim jest Tim?
Ostatni Post: Pan Samochodzik i Templariusze (Netflix) Najnowszy użytkownik:: Ploosh Ostatnie posty Posty nieprzeczytane
