Brrr... nie znosiłem Muminków. Ale skoro temat rozwinął się w innym wątku warto poświecić mu oddzielny temat. Mam nadzieję, że zboczy w bardziej przyjaznym mi kierunku:)
Bardzo lubię Muminki
Ja również uwielbiałam Muminki jako dziecko. Niestety sporo już zdążyłam zapomnieć. Jak teraz patrzę na te bajki to właściwie zaczynam się podziwiać, że jako dziecko nie miewałam koszmarów. Niektóre postaci z oglądanych przeze mnie bajek są straszne.
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
Miałam napisać, że książki nie były takie straszne, ale po zastanowieniu zmieniam zdanie 😉 Tylko inaczej akcenty bym rozłożyła: była niby Buka czy Hatifnatowie, ale pierwszej było mi żal, a tych drugich lubiłam mimo wszystko... Faktycznie Opowiadania miały przerażający klimat, zwłaszcza Straszliwej historii się bałam. A moim koszmarkiem była historia z Mrówkolwem, nie wiedziałam co to jest, ale i tak budził we mnie grozę 😀
A jak mówiłam Endy'emu, że moim marzeniem jest zobaczyć dom Muminków, to poczułam się zażenowana, po tym jak na mnie spojrzał z niechęcią 🙂
Buka od lat wygrywa wszelkie sondaże na największy koszmar/traumę dzieciństwa 😱 .
Swoją drogą, to świetny przykład "boimy się tego, czego nie rozumiemy". Kiedy już okazało się, o co Buce chodzi, zaczęłam jej bardziej żałować (to też traumatyczne było...). Hatifnatów (z tego, co pamiętam) nigdy do końca nie wyjaśniono i dotąd mnie niepokoją. Tzn. wiem - pioruny itd., ale zawsze miałam wrażenie, że to tylko część tajemnicy.
Widzę, że Rio zrobiło się mocno muminkowe 🙂
Ja się Buki też bałam i do dzisiaj mam ciary.... natomiast Hatifnatowie (Hatifnaci?) mnie fascynowali.
historia z Mrówkolwem, nie wiedziałam co to jest, ale i tak budził we mnie grozę
Przyroda jest straszna.
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
Kiedy już okazało się, o co Buce chodzi, zaczęłam jej bardziej żałować (to też traumatyczne było...). Hatifnatów (z tego, co pamiętam) nigdy do końca nie wyjaśniono i dotąd mnie niepokoją. Tzn. wiem - pioruny itd., ale zawsze miałam wrażenie, że to tylko część tajemnicy.
Mam tak samo jak Ty.🙂 Gdy byłam bardzo mała bałam się Buki panicznie, chowałam się za fotel gdy pojawiała się na ekranie. Później zaczęło mi być jej żal i strach przerodził się w sympatię. Hatifnatów się nie bałam, ale stwierdzenie, że mnie niepokoiły będzie tu bardzo na miejscu.
W ogóle zastanawiam się czy nie byłoby warto wydzielić wątek o bajkach z naszego dzieciństwa. Czuję, że ten temat może się rozwinąć, w końcu w każdym dorosłym drzemie dziecko.:)
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
Aaa... Muminki z japońskiej kreskówki... to nie, nie jestem zainteresowany. Nie oglądałem tego w tv, bo to się ma tak do literackiego pierwowzoru, jak "Pan Samochodzik i niesamowity dwór" Kidawy to powieści Nienackiego.
Aaa... Muminki z japońskiej kreskówki... to nie, nie jestem zainteresowany.
Ale ja mówię o książkach, a nie o tej koszmarnej kreskówce...
Nie wiem jak tam w tych filmikach było, ale Buka była symbolem samotności... Muminki się jej bały, bo jej nie rozumiały.
A jak mówiłam Endy'emu, że moim marzeniem jest zobaczyć dom Muminków, to poczułam się zażenowana, po tym jak na mnie spojrzał z niechęcią
A ja widziałam dom Muminków i ich okolice, a Endy nigdy Muminków nie czytał i ich nie rozumie... On też chyba patrzy przez pryzmat tych bajeczek dla dzieci, a Muminki to jednak dużo więcej. Od niesamowicie zabawnej (Pamiętniki) przez dziecinne (Lato) do tych melancholijnych czy wręcz smutnych (Zima, Morze, Listopad).
Hatifnatów (z tego, co pamiętam) nigdy do końca nie wyjaśniono i dotąd mnie niepokoją.
A mnie intrygują, ale tak pozytywnie, lubię je w ich masie 😀
Masz Tereska rację, to coś więcej niż kreskówka....Ja mam wszystkie tomy i patrzę na nie zawsze z sentymentem, chociaż w tej chwili nie mam pojęcia gdzie mogą być moje Muminki. I jeszcze Paszczaki były zabawne.
Mnie w Muminkach, pomijając tysiące ważniejszych aspektów intrygowało, dlaczego pewne postacie znikają, tak zupełnie bez wyjaśnienia... Zastanawiałam się, czy ma to związek z życiem prywatnym autorki, znudzeniem postacią czy taką fantazją... I mam zapas biografii/książek w tym stylu i w wolnej chwili będę szukała czy jest w tym drugie dno 😀
chociaż w tej chwili nie mam pojęcia gdzie mogą być moje Muminki
A ja mam je namierzone!
I jeszcze Paszczaki były zabawne.
Jednego przywiozłam Endiemu z Finlandii. Jakoś mi się tak z nim kojarzył 😎 A Małą Mi kupiłam sobie w muzeum Agathy Christie, dotąd nie wiem dlaczego tam to sprzedawali 🤣
Hatifnatów się nie bałam, ale stwierdzenie, że mnie niepokoiły będzie tu bardzo na miejscu.
To dość karkołomne porównanie, ale dla mnie Hatifnatowie to byty podobne do oceanu z "Solaris" Lema - istoty, których nie jesteśmy w stanie zrozumieć, nawiązać z nimi kontaktu, poznać. Widzimy tylko ich działania, nie znając ich przyczyny ani celu. Nie możemy oceniać ich według znanych kryteriów. Z jednej strony można by uznać je za zwierzęta, posłuszne prostym instynktom - takie muminkowe węgorze - ale z drugiej jest w nich coś, co sugeruje jakąś formę intelektu.
Aaa... Muminki z japońskiej kreskówki... to nie, nie jestem zainteresowany.
Ale ja mówię o książkach, a nie o tej koszmarnej kreskówce...
A ja za to bardzo dobrze pamiętam kreskówkę, ponieważ to były czasy kiedy oglądałam ją w Dobranocce. Książki też, ale musiałam je mieć przejściowo wypożyczone bo swoich własnych nie posiadam i nie posiadałam nigdy. Spojrzałam na allegro i nabrałam ochoty żeby sobie kupić kilka.
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
Do zakupu polecam eleganckie wydanie jubileuszowe (Nasza Księgarnia 2014 - edycja w stulecie urodzin Tove).
Chciałam powiedzieć, że Muminki, to bogactwo cytatów na każda okoliczność.
Wszystko jest bardzo niepewne i to właśnie mnie uspokaja - to z Zimy Muminków. W sam raz cytat dla mnie 🙂
Do zakupu polecam eleganckie wydanie jubileuszowe (Nasza Księgarnia 2014 - edycja w stulecie urodzin Tove).
Właśnie to wydanie przeglądałam w internecie. Bardzo zgrabne.
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
w bardziej przyjaznym mi kierunku
W jakim? Polskich dobranocek typu Reksio? 😀
Ja mam takie wydanie:
Kupiłem żeby czytać dzieciom, ale im nie podeszły.
Kupiłem żeby czytać dzieciom
U mnie było odwrotnie - to dzieci kupiły mi Muminki 🙂
Ostatni Post: Andrea Camilleri Najnowszy użytkownik:: guzzi Ostatnie posty Posty nieprzeczytane
