Młody, obecnie lat 11, jest typowym przedstawicielem swojego pokolenia. Jego świat to konsola, tablet, głupawe filmiki z neta, no i telewizja. Pierwsze pytanie, które zadaje, gdy zamierzamy gdzieś wyjechać to: "czy tam będzie wi-fi?". Na szczęście Młody czyta i to wcale nie to co w internecie, tylko tradycyjnie, można by rzec staroświecko- książki i to w wydaniu papierowym. My, rodzice, w trosce o rozwój intelektualny pierworodnego, zawarliśmy z nim pewną umowę. Wybieramy mu w każdym miesiącu jedną książkę, którą musi przeczytać, co do reszty lektur, ma wolna rękę.
W zeszłym roku, przed zlotem w Fromborku, daliśmy Młodemu do przeczytania "Pana Samochodzika i zagadki Fromborka ". Uznaliśmy, że jest już na tyle duży, że mógłby zacząć poznawać Nienackiego, a perspektywa odwiedzenia w najbliższej przyszłości miejsc opisanych w książce, zachęci Młodego do czytania. Niestety, po pierwszym rozdziale, syn bardzo zdecydowanie odmówił kontynuowania czytania. Odłożył książkę na półkę i tyle. Pierwsze podejście spalone. Odpuściliśmy, nie chcieliśmy go zniechęcać.
Drugą próbę z literaturą Nienackiego podjęliśmy w tym roku, tuż po Sylwestrze. Młody dostał do przeczytania "Nowe przygody Pana Samochodzika". Jakież było jego zdziwienie, gdy odkrył, że on przecież zna te wszystkie miejsca, opisane w książce. Przecież to własnie tam ciągają go rodzice. Był zachwycony. A do tego treść książki bardzo mu się spodobała. Zaskoczyło! Zażądał nawet żeby go odpytać z książki. Urządziliśmy sobie więc szybki konkurs.
Pozytywnie nastawieni, jako literaturę na marzec, wybraliśmy Młodemu "Wyspę złoczyńców" i... kolejny sukces, spodobało się. Tym razem też był mini konkurs i to z kompletem punktów dla Młodego.
Jako książkę na kwiecień Młody samodzielnie wybrał... "Pana Samochodzika i zagadki Fromborka " i zapytał, czy to może być ta zadana przez nas. Jasne, że może. Ciekawa jestem jak tym razem odbierze ten tom. Czy rośnie nam nowy wielbiciel Samochodzika? Zobaczymy.
Wielkie brawa dla Igora! 🙂
To naprawdę wspaniałe, że czyta.
Moi chłopcy, ku mojemu ogromnemu ubolewaniu, zadziwieniu i rozczarowaniu, nie lubią czytać.
Dominik co prawda czasem coś przeczyta poza lekturą (aktualnie czyta trzecią część Harry'ego Pottera), ale myślę, że bardziej robi to dla mnie niż dla siebie.
Co do Bartka, to zapowiadał się na wspaniałego mola!
A właściwie obaj się zapowiadali, bo w dzieciństwie uwielbiali, jak im czytałam. A że różnica wieku między nimi to 4 lata, czytałam im dwie różne książki. Zawsze jeden z nich musiał czekać na swoją kolej i zawsze się kłócili, który pierwszy. Przytoczę Wam pewną historię związaną z Bartkiem.
Otóż jak Bartek miał jakieś 7 czy 8 lat był chory i po kilku dniach choroby z powodu odwodnienia trafił na kilka dni (a ja razem z nim) do szpitala zakaźnego.
I taka sytuacja: środek nocy, godzina 2 czy 3, wezwana do nas w nocy pani doktor z pogotowia podejmuje decyzję o wyjeździe do szpitala. Bartek, wybudzony w środku nocy z gorączką prawie 40, odwodniony i osłabiony od kilku dni widząc jak pakuję rzeczy do torby mówi do mnie słabym głosem: "Mamo, nie zapomnij o książce". Mina pani doktor bezcenna. Jak odzyskała głos powiedziała, że pierwszy raz widzi taką sytuację, żeby dziecko z wysoką gorączką w środku nocy przypomniało mamie o książce do zabrania do szpitala. Jaka ja wtedy byłam szczęśliwa! Pamiętam, że książką ową był "Pinokio" i pamiętam, że czytałam ją na głos wszystkim dzieciom na oddziale.
Cóż ... teraz, jak przypominam Bartkowi tę historię z jego dzieciństwa, to wzrusza ramionami i mówi, że owszem, lubił książki, ale jak ja mu czytałam. Sam natomiast czytać nie lubi.
A dzisiaj przypada Międzynarodowy Dzień Książki dla Dzieci.
Z tej okazji na Facebooku wiele osób wspomina swoje ulubione książki z dzieciństwa.
Co ciekawe, bardzo dużo osób wymienia Pana Samochodzika 😀
Młody, obecnie lat 11,
Ja właśnie tyle miałem lat kiedy zacząłem czytać "samochodziki". Iga przeczytała wszystkie w wieku lat 8, teraz niektóre tomy czyta już po raz trzeci, ale nie przywiązuje chyba większej wagi do faktu, że zwiedziła kilka miejsc samochodzikowych. Muszę z nią o tym pogadać:) W każdym razie Iga to wyjątkowy mol książkowy, który pochłania książki w takim tempie, że aż lasów szkoda. Na szczęście są czytniki.
Z to Maja czytać niestety nie lubi. Zmusza się do szkolnych lektur i na coś więcej trudno ją namówić.
Jakież było jego zdziwienie, gdy odkrył, że on przecież zna te wszystkie miejsca, opisane w książce.
Czyli zachętą dla niego będzie najpierw zwiedzenie miejsc, o których opowiada lektura. Na przykład żeby zainteresować się Panem Samochodzikiem i Ufo musicie wybrać się do Bogoty 🙂
A nawet mól 😉
Na przykład żeby zainteresować się Panem Samochodzikiem i Ufo musicie wybrać się do Bogoty
Myślisz, że w tym wypadku warto się aż tak poświęcić?
Aga, ja bym do Bogoty nawet bez samochodzika ruszyła. Choćby nawet dzisiaj.
Jakieś postępy w planach samochodzikowych?
Jakieś postępy w planach samochodzikowych?
To pewnie pytanie do Agi, ale ja się pochwalę, że Dominik zaczął wczoraj czytać "Księgę strachów".
Na razie mu się podoba, zwłaszcza, że pierwszy zlot, w którym uczestniczyliśmy był właśnie według tej książki 🙂
Wtedy się poznałyśmy, Aldonko. Pamiętasz?
Jakież było jego zdziwienie, gdy odkrył, że on przecież zna te wszystkie miejsca, opisane w książce. Przecież to własnie tam ciągają go rodzice. Był zachwycony.
Rozmawiałem o tym z Igą. Dla niej zupełnie nie ma znaczenia fakt, że widziała miejsca, w których rozgrywa się akcja niektórych "samochodzików". Ona bazuje na wyobraźni i wręcz przeszkadza jej konfrontacja wyobrażeń z rzeczywistością.
To pewnie pytanie do Agi
Do wszystkich 🙂
Wtedy się poznałyśmy, Aldonko. Pamiętasz?
Oczywiście, że pamiętam. O rany...jak to dawno było....Wracałam z Tobą, co prawda oddzielnie, ale jednak jednym pociągiem z Poznania 🙂 Bilet mnie majątek kosztował....bo to ten niemiecki pociąg.
A moje dzieci nigdy absolutnie się samochodzikami nie zaraziły, ani w ogóle literaturą przygodową.
Jako książkę na kwiecień Młody samodzielnie wybrał... "Pana Samochodzika i zagadki Fromborka " i zapytał, czy to może być ta zadana przez nas. Jasne, że może. Ciekawa jestem jak tym razem odbierze ten tom.
No niestety Młody wymienił "Zagadki..." na "Templariuszy...", więc i tym razem nie dowiemy się czy mu się spodobają.
No niestety
Jakie tam niestety. 🙂 W końcu, jakby nie było, dalej jest w temacie samochodzikowym.
Dominik skończył czytać "Księgę strachów" i zaczął "Niesamowity dwór" 🙂
Czyli czyta tomy w kolejności, nie wybiórczo?
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
Jakiś czas temu Młody skończył czytać "Templariuszy...". Wciągnął się. Denerwował się tylko podczas czytania, że książka już się przecież kończy, a skarbu dalej nie ma 😉 . Po lekturze stwierdził, że podobają mu się te "spoilery" (zajawki, podtytułu) na początku każdego rozdziału. Jest to akurat to czego ja nigdy nie lubiłam, no ale to przecież jego samochodzikowa przygoda, nie moja.
Zaczął "Niesamowity dwór" 😀 .
Czyli czyta tomy w kolejności, nie wybiórczo?
Powiedział, że chce przeczytać samochodzika i poprosił, żebym mu poleciła którą część ma przeczytać. Zaznaczył, że ma to być inna część niż Wyspa i Templariusze, bo zna filmy.
Wybór był prosty. Poleciłam mu Księgę 🙂
Jakiś czas temu Młody skończył czytać "Templariuszy...". Wciągnął się. Denerwował się tylko podczas czytania, że książka już się przecież kończy, a skarbu dalej nie ma 😉 . Po lekturze stwierdził, że podobają mu się te "spoilery" (zajawki, podtytułu) na początku każdego rozdziału. Jest to akurat to czego ja nigdy nie lubiłam, no ale to przecież jego samochodzikowa przygoda, nie moja.
Igor wie, co dobre 🙂
Też bardzo lubię te zajawki.
Zaczął "Niesamowity dwór" 😀 .
To czytają razem z Dominikiem 🙂
Ostatni Post: Andrea Camilleri Najnowszy użytkownik:: guzzi Ostatnie posty Posty nieprzeczytane
