Młody człowiek, lat chyba dwudziestu dwóch, w czarnym, grubym swetrze i z długimi jak u dziewczyny włosami. Włosy te miał w wielkim nieładzie i chyba od dawna nie myte, bo polepiły się w grube strąki. Podobnie niechlujnie wyglądał jego zarost, gdyż młody człowiek miał coś w rodzaju brody, a raczej zapowiedź brody: rude kępki na policzkach i na szyi.

Miał czarną bródkę, lat około trzydziestu i był niezwykle przystojny: przystojna, śniada twarz Hindusa, przenikliwe oczy.

Niski, barczysty, o bujnych siwych włosach - ubrany był w kraciastą, kolorową koszulę i wyświechtane spodnie.

Oto miałem przed sobą trzydziestoletniego mężczyznę, jakby ożywionego z amerykańskiego komiksu, przedstawiającego supermana. Wysoki, krótko ostrzyżony blondyn o niebieskich oczach i barczystej sylwetce gladiatora. Elegancka marynarka opinała szerokie, silne ramiona, uwydatniając wspaniały tors.

Był szczupłym, średniego wzrostu smagłym brunetem, o kruczoczarnych, gładko zaczesanych włosach. Miał maleńkie czarne wąsiki; kobietom bardzo się podobał, chociaż mówiły, że „jest zbyt piękny jak na mężczyznę”.

Chłopiec podobny do dziewczyny.

Gruby starszy pan z wąsikami i straszliwym marsem na czole. Nosił bluzę, jaką nabyć można w zagranicznych sklepach rybackich, upstrzoną dziesiątkami mniejszych i większych kieszonek. Podobnie bogate w kieszenie miał spodnie. A ponieważ wszystkie kieszenie były wypchane, wydawało się, że osobnik ten jest jakby miniaturą wielkiego domu towarowego. U szerokiego pasa wisiał mu przyrząd stanowiący skrzyżowanie toporka z piłą, saperką, młotkiem i nożem fińskim. U drugiego boku kołysał się na łańcuszku ogromny scyzoryk o kilku ostrzach i jakiś składany aparat, którego przeznaczenia nie znali chyba sami producenci. Na przegubie lewej ręki nosił zegarek, a na przegubie prawej tkwiła busola. Na nogach miał papucie wełniane ręcznej roboty ze specjalnie przyszytymi podeszwami.

Był wysoki, barczysty, mógł mieć około sześćdziesięciu lat. Szeroka, wyrazista twarz, wystające kości policzkowe, nos mały jak guziczek. Siwe skronie i skóra na twarzy prawie czarna od słońca i wiatru. Nad oczami, osadzonymi głęboko, duże zwisające brwi, siwe i nastroszone.

Miał na sobie elegancki, świetnie skrojony jasny garnitur i białą koszulę. Starannie przyczesane czarne włosy świadczyły, że ów młody człowiek w każdej sytuacji pamięta o zachowaniu wytwornej sylwetki.

Młodzieniec o długich, jasnych włosach, niechlujnie uczesanych. Młodzian ten miał płaski, jakby złamany nos i odstające uszy, poza tym wyróżniała go czerwona kurtka ortalionowa w jakieś fantazyjne wzory.

Chłopak z ogromną czarną czupryną, która upodabniała go do kruka z rozpostartymi skrzydłami.

Był niskim, chudym młodzieńcem o długich jasnych włosach i orlim nosie. Wyglądał jak Chopin, nosił okulary o grubych szkłach, ale nie kryły one jego podejrzliwych, małych, świdrujących oczek.

Młodzian mający na oko około dwudziestu dwóch lat — chudy, blady, wymoczkowaty. W jego sylwetce nie było nic ze sportowca-wodniaka, choć na głowie nosił czapkę jacht-klubu i był chyba kapitanem jachtu.

Średniego wzrostu szczupły brunet, o gładko zaczesanych włosach i pięknie opalonej twarzy. Mógł mieć około trzydziestu dwóch lat, ubrany był z wyszukaną sportową elegancją. Ani jedna rzecz, którą miał na sobie, nie pochodziła ze sklepu ze standardową konfekcją, a była szyta na zamówienie, według indywidualnego pomysłu. Na nogach miał wąskie zamszowe spodnie beżowego koloru, wpuszczone w oryginalne indiańskie mokasyny, obcisłe i miękkie. Zamszowa bluza włożona była w spodnie, wokół rozchylonego kołnierza czerwieniła się jedwabna chustka.

Miał nie więcej niż trzydzieści lat i bardzo jasne, krótko przycięte włosy. Szare oczy, jasna cera bez opalenizny, zęby tak białe i równe, że wydawały się sztuczne, dłonie o długich palcach i wypielęgnowanych paznokciach. Szare oczy spoglądały uważnie, władczo, ale zarazem jego uśmiech miał w sobie coś chłopięcego i ujmującego.

Mały, łysawy, niechlujnie wyglądający pan w wieku lat pięćdziesięciu. Miał maleńkie, ale bardzo sprytne i ruchliwe oczka, maciupeńki nosek zadarty jak u mopsika, na jego policzkach i brodzie zauważyłem kępki włosów, widomy znak, że golił się niedbale i nie przywiązywał wagi do swego wyglądu.

Był szczupłym blondynem lat około trzydziestu pięciu, wyglądał na wysportowanego, zadowolonego z siebie człowieka, nie mającego wielkich kłopotów i odnoszącego się do świata z wielką życzliwością.

Średniego wzrostu brunet o wyglądzie małomiasteczkowego fryzjera. Miał czarne wąsiki, jak słynny amant Clark Gable, i długie baki. Wiek przybyłego był trudny do określenia: mógł mieć czterdzieści, a nawet pięćdziesiąt lat.

Mężczyzna lat około trzydziestu, niezwykle przystojny i znakomicie ubrany. Był bardzo podobny do włoskiego aktora nazwiskiem Mastroianni — ten sam czarny zabójczy mały wąsik, ten sam owal twarzy i krucze włosy.

Miał okrągłą, pucołowatą twarz o różowych policzkach i wielką łysinę nad czołem. Na jego twarzy zawsze rysował się wyraz ogromnej poczciwości.

Szczupły, elegancko ubrany brunecik o wąskiej twarzy lisa.

Młody, mocno opalony mężczyzna. Ciało miał muskularne, brązowa opalenizna pięknie kontrastowała z wyblakłą od słońca jasną szopą długich włosów.

Pan z bródką mógł mieć najwyżej czterdzieści lat, był przystojny, jego elegancja była pozorna, mógł się wydawać eleganckim jedynie z daleka. Z bliska można było dostrzec plamy na jego jasnym garniturze, koszulę miał nie pierwszej czystości, a krawat niegustowny. Czarną bródkę miał nierówno przyciętą, włosy na głowie mocno przerzedzone, a twarz bardzo bladą, anemiczną, która nieprzyjemnie kontrastowała z czernią zarostu.

Ma jasne włosy, okrągłą twarz, niebieskie oczy. Wysoki, chudy, zgarbiony, w dużych okularach, typowy mól książkowy.

Wysoki, pięćdziesięcioletni mężczyzna. Trzymał się prosto. Twarz miał ogorzałą, śniadą, siwe włosy gładko przyczesane.

Młody człowiek lat około dwudziestu czterech o długich włosach i końskiej twarzy.