Myślę, że to przesadny optymizm. Dla widzów z USA jakiś Śląsk czy Husyci to taka sama fantastyka, jak Cintra i Nilfgaard. Do tego dojdzie oczywiście zróżnicowanie rasowe, co dla ludzi oglądających adaptację jako czystą fikcję nie będzie problemem, a tym z historycznym podejściem może trochę przeszkadzać.
Do tego dojdzie oczywiście zróżnicowanie rasowe, co dla ludzi oglądających adaptację jako czystą fikcję nie będzie problemem, a tym z historycznym podejściem może trochę przeszkadzać.
No tak, czarnoskóra Jutta mogła by mi nieco przeszkadzać 😎
I te oddziały taborytów z tęczowymi sztandarami... 😛
„Nie chcę pani schlebiać, ale jest pani uosobieniem przygody. Gdy patrzę na panią łowiącą ryby, pływającą po jeziorze, nie wyobrażam sobie, aby istniała bardziej romantyczna dziewczyna”
Myślę, że to przesadny optymizm. Dla widzów z USA jakiś Śląsk czy Husyci to taka sama fantastyka, jak Cintra i Nilfgaard.
To nie ma znaczenia jeśli jednak będzie to Śląsk i husyci. Mimo wszystko nie sądzę, żeby producenci z premedytacją przenieśli to do fikcyjnego uniwersum.
Do tego dojdzie oczywiście zróżnicowanie rasowe, co dla ludzi oglądających adaptację jako czystą fikcję nie będzie problemem, a tym z historycznym podejściem może trochę przeszkadzać.
Ja nie jestem ortodoksem i kilku bardzo opalonych aktorów nie popsuje mi odbioru:)
Przypomniało mi się właśnie: na dniach wychodzi stary komiks Baranowskiego, którego większość z polskich miłośników jego twórczości pewnie nie zna.
Tadeusz Baranowski, Dymki z Tintina, jak dymek z komina,
Kultura Gniewu/ krótkie gatki
format: 215 x 290 mm, kolor
oprawa twarda
72 stron
Premiera: 2020-10-28
Prezentowane w tym albumie prace Tadeusza Baranowskiego publikowane były w latach 1984-1987 w belgijskim piśmie komiksowym „Tintin”. Wszystkie te materiały skrzętnie odnalazł, pracowicie opracował do druku, oddany fan twórczości Baranowskiego, Mirosław Korkus. To właśnie jego mrówczemu wysiłkowi zawdzięczamy tę belgijską antologię. I to on jest pomysłodawcą tego albumu.
Patrząc na zbiór komiksów publikowanych w „Tintinie”, pomyślałem – materiału starczy na świetny album! Brakujący element w twórczości Tadeusza Baranowskiego, historie stworzone w najlepszym okresie, geneza postaci i humor tak charakterystyczny dla pierwszych albumów mistrza. Wydawnictwo Kultura Gniewu przyszło z pomocą i oto trzymacie w rękach zbiór odświeżonych, pokolorowanych i przetłumaczonych unikalnych historii - fragment wstępu Mirosława Korkusa.
Przypomniało mi się właśnie: na dniach wychodzi stary komiks Baranowskiego, którego większość z polskich miłośników jego twórczości pewnie nie zna.
Za Baranowskim nie przepadałem. Niby lubię absurdalny humor, ale akurat nie w jego komiksach.
Ja Baranowskiego teraz doceniam bardziej, niż w dzieciństwie.
Nie wiem, czy ktoś z forumowiczów słucha Dwójki (PR2). Niedzielami jest teraz po południu ciekawa audycja "Czytelnia", w której o wybranych nowościach literackich rozmawiają Małgorzata Szymankiewicz (prowadząca) oraz recenzenci Iwona Rusek i Piotr Kofta. Na stronie radia są podcasty do odsłuchania. Dzisiaj zachęcano do lektury dwóch amerykańskich tytułów: Davida Sedarisa "Calypso" oraz Nico'a Walkera "Świeży"
Dzisiaj? Mi nie działa.
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
Musi działać, bo u mnie się odtwarza bez najmniejszego problemu
Najnowszy (dzisiejszy odcinek):
https://www.polskieradio.pl/8/2827/Artykul/2608193,Od-usmiechu-przez-milosc-po-smierc
A może masz jakąś blokadę wyskakujących okien w przeglądarce? Bo u mnie jak klikam odtwarzanie, to się plik otwiera w nowym oknie, gdzie znów trzeba kliknąć odtwórz.
Sedaris jest autentycznie zabawny.
Ewentualnie coś ze mną jest nie tak, bo wybucham w głos śmiechem czytając wyznania typu:
Owszem, włosy mam siwe i przerzedzone. Owszem, zużyła mi się uszczelka w penisie i po zapięciu rozporka krople moczu jeszcze długo skapują mi w spodnie. Za to mam dwa pokoje gościnne.
Tytuł: Z kim tak ci będzie źle jak ze mną? Historia Kaliny Jędrusik i Stanisława Dygata
Autor: Remigiusz Grzela
Premiera (Empik): 28.10.2020
Uwielbiam Dygata, bardzo lubię Kalinę Jędrusik. Łączył ich skomplikowany tzw. otwarty związek. Wszystko co mi na ten temat wiadomo pochodzi z plotek, anegdot i relacji popełnionych gdzieś na marginesie innych opowieści. Liczę na rzetelną historię związku tych fascynujących osobowości.
Podoba mi się. Jak można się było spodziewać, nie tylko o Kalinie i dużym Stasiu, ale o ludziach ze środowiska warszawskiego SPATiFu i bywalcach salonu towarzyskiego Dygatów.
O, warto wiedzieć, już zamawiam 🙂
„Nie chcę pani schlebiać, ale jest pani uosobieniem przygody. Gdy patrzę na panią łowiącą ryby, pływającą po jeziorze, nie wyobrażam sobie, aby istniała bardziej romantyczna dziewczyna”
Na ciężkie czasy lekka lektura, czyli moje guilty pleasure
U mnie dużo gorzej, kupiłam sobie biografię Georga Michaela, to jest dopiero wpasowanie się w Twoją definicję!
Czy ktoś może już kupił najnowsze (3?) wydanie "Listów na wyczerpanym papierze" Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory.
Interesuje mnie, czy ten tom różni się od wydania pierwszego czymś więcej, niż okładką i brakiem CD.
Ja nie planuję kupić, bo mam poprzednie wydanie.
Ale może w tym jest coś więcej. By się przydało sprawdzić 😀
Czy ktoś może już kupił najnowsze (3?) wydanie "Listów na wyczerpanym papierze" Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory.
Interesuje mnie, czy ten tom różni się od wydania pierwszego czymś więcej, niż okładką i brakiem CD.
Ja na pewno kupię przy jakiejś okazji. Teraz i tak niewiele mam czasu na czytanie. Tylko, że nie znając wcześniejszych wydań raczej nie dostrzegę różnic jeśli są. Musisz chyba się zdać na profesjonalne recenzje.
Przy okazji najnowszego wydania "Listów na wyczerpanym papierze" zapytam co sądzicie o tego typu książkach. Ja kiedyś czytałam jakieś fragmenty listów np. Jane Austen, ale w tym wypadku byłoby mi jakoś nieswojo. W końcu to prywatne listy często miłosne.
W domu obiad smakuje najlepiej i jest najtańszy.
Zbigniew Nienacki "Raz w roku w Skiroławkach"
Adresaci, gdyby im zależało, żeby nikt tych listów oprócz nich nie czytał, mogli je sami zniszczyć. Nie, nie mam żadnych oporów przed czytaniem publikacji z cudzą korespondencja. Ta Jane Austen jest niestety wybrakowana, bo ocenzurowana przez siostrę, która powycinała jakieś fragmenty. Barbarzyństwo!
Ostatni Post: Książki historyczne Najnowszy użytkownik:: Ploosh Ostatnie posty Posty nieprzeczytane
