Witold Oleszkiewicz to jego pseudonim i  chce nim pozostać.

Od 1992 roku mieszka w Jerzwałdzie, początkowo pisał wiersze - rymowanki a od ok. 10 lat praktycznie pisze tylko fraszki. Nazywa je  "Fraszki Igraszki".  Pisze niemal codziennie. Inspiracją są filmy i programy telewizyjne, memy z Fejsbooka, czasami   zasłyszane  na wsi rozmowy lub przeżyte  sytuacje. 

Kiedy  napisze już 10 stron, opatruje je datą, drukuje i odkłada do kartonu. Wczoraj go odwiedziłem. Pokazał mi ten zbiór "Fraszek Igraszek"- było  ich prawie 2900 stron wydruku, ponad 30 tysięcy fraszek. Powiedział, że zbiór ten pozostawi w testamencie  swojemu sąsiadowi Darkowi.

Do tej pory wydawał je w Wydawnictwie ebooki123 , są TU:

Ale 11 tomu już nie będzie, postanowił je pisać tylko dla siebie. Powiedział mi, że po napisaniu każdorazowo 10 stron drukuje je i  odkłada je do kartonu, potem już nie chce do nich wracać. 

W tym miejscu chciałbym fragmentarycznie  zaprezentować tę jego twórczość :

Najpierw wiersze - rymowanki

Kobiety

I ta pomadka na szklance , ten stanik co się suszy
To ślady kobiety są w domu , to radość dla twej duszy

Lakiery , odżywki , podpaski , pilniczki , lokówka , suszarka
I mnóstwo innych przedmiotów - na półkach niezła to miarka

A zapach jej kosmetyków , gdy rano zajmuje łazienkę
Po całym się domu rozchodzi , wypełnia każdą wnękę

Gdy wyjdzie już umalowana i pewna swojej urody
Twe oczy śmieją się do niej , więc nie szczędź jej nagrody

Twe szczęście , że jest twoją damą, okazuj jej bez skrępowania
I jeśli leniwy nie jesteś , zrób kawę i proś do śniadania

Czyż nie jest to widok piękny , gdy rano zakłada majteczki
I stanik , rajstopy i bluzkę , spódnicę i jakieś szpileczki

Gdy patrzę na te czynności , to czuję szczęście w swym sercu
I chciałbym się jej ofiarować, nawet na ślubnym kobiercu

Tych przygotowań , zabiegów , jest mnóstwo , a zwykły mężczyzna
Uwielbia je obserwować i każdy z nich rację mi przyzna

Już przysłowiowe jest chyba ; gdy szafę jej przyjdzie otworzyć
To stwierdza ; że ona bidulka , to nie ma co na siebie włożyć

Kobiety w swej kobiecości mają tak wiele uroku
Rozkoszą jest go odkrywać, powoli , krok po kroku

Jerzwałd, 2002

Czytanie ze zrozumieniem

Nauczanie początkowe
Edukacji  pierwsze  kroki
Bywa  trudne ,  lecz  nie  nudne
Wielkie  w  sobie  ma  uroki

To  tak ,  jakby  z  plasteliny
Wciąż  formować  wzorce  dobre
I  układać  te  maluchy
Na  swych  ideałów  modłę

To  nawyków  wyrabianie
Które  przyszłość  im  kształtują
Potem ,  w  życiu  już  dorosłym
Pozytywnie  procentują

Bardzo  ważny  jest  to  etap
Osobowość  pedagoga
Ton  nadaje  i  zachęca
To  nauki  pierwsza  droga

Dziecko  dobrze  ułożone
Większe  szanse  ma ,  by  potem
Być  radością  i  pociechą
A  nie  smutkiem  i  kłopotem

Nie  docenia  się  tej  pracy
Choć  jest  ważna  przeogromnie
Z  wychowania  mego  syna
Zostało  mi  trochę  wspomnień

Na  początku  usta  mówią
To ,  co  przeczytały  oczy
Najtrudniejszy  jednak  przełom
Kiedy  zrozumienie  wkroczy

Potem  druga  ość  nauki
To  w  matmie  z  treścią  zadania
Gdy  nie  rozumie  co  czyta
Nie  ułoży  w  ząb  równania

Takich  progów  jest  bez  liku
Lecz  początków  nauczania
Rola ,  by  je  przełamywać
Dać  łatwość  wiedzy  wchłaniania

Jakaż  radość ,  kiedy  widzisz
Już  po  latach  plon  swej  pracy
Gdy  wychowankowie  twoi
Mądrzy  są ,  nie  byle  jacy

Pedagog ,  gdy  robi  to  z  sercem
Jest  jak  rzeźbiarz , wciąż  kształtuje
Świeży ,  surowy  materiał
W  piękną  rzeźbę  uformuje

Można  o  żmudnej  tej  pracy
Napisać  rymów  tysiące
Zwieńczeniem  wysiłków  są  ludzie
Rozumni,  ich  serca  gorące

W  sumie  cała  edukacja
Sprowadza  się  do  jednego
Nauczyć  myśleć ,  rozumieć
Świat  poznać, i  siebie  samego

Jerzwałd, 10.04.2004

fraszki:

O Jakuszu

Jest  tu  u  nas  we  wsi  Jakusz
Krzykacz  nad  krzykacze
Słyszę  go  z  pół  kilometra
Zanim  go  zobaczę

Głowa  siwa  jak  gołąbek
Lecz  ręce  ze  stali
Niejednego  maminsynka
Na  ziemię  powali

Szkoda , że  ta  stara  gwardia
Powoli  odchodzi
Inny  obraz  wsi  kształtują
Nasze  dzieci – młodzi

Cieszmy  się  obecną  chwilą
To  co  jest  nie  wróci
A  Jakusza  głośna  mowa
Nikogo nie smuci

Jerzwałd, 2000

O Niebojewskiej

Mamy we wsi aktywistkę
-  Janka Niebojewska
Też  pyskata  jest  jak  Jakusz
Ładnie  sobie  mieszka

Podwóreczko  ma  zadbane
Aż  miło  popatrzeć
Przystanek  pomalowała
Jest  aktywna  zawsze

Przy  tym  bardzo  sympatyczna
I  ludziom  przychylna
Jeśli  już  się  za  coś  weźmie
To  jest  bardzo  pilna

Energii  ma  w  sobie  za  dwoje
Tą  energią  tryska
Gdy  Dubanek  zda  swój  urząd
To będzie sołtyska

Urodzony  z  niej  społecznik
Takich  właśnie  ludzi
Potrzebuje  każdy  naród
By  go  ze  snu  zbudzić

Jerzwałd, 2000

jest i trochę takich jak na Skiroławki przystało:

Z jadłospisu

Pieszczenie, całowanie
Nóżek rozkładanie
To jest najsmaczniejsze
W naszym życiu danie

Rywalki

Piękniejsza kobiety uroda
Niż najpiękniejsza przyroda

„Wujostwo”

Młodziutkiemu „ciocia”
Swe nogi rozłoży
A młodziutkiej „wujek”
Między nogi włoży

MIŁOŚĆ  FIZYCZNA

Gdy kobieta przy kochaniu
Oczy ma otwarte
To starania o jej orgazm
Niewiele są warte

Gdy zamyka oczy , wtedy
Cała jest już czuciem
Odwzajemni twe pieszczoty
Z podwójnym uczuciem

Gdy partnerka nie szczytuje
Chęć ci do niej słabnie
Choćby była psychologiem
Związek się rozpadnie

Gdy jej nie dasz apogeum
Obie strony smutne
Niby dobrze , lecz nie bardzo
Życie jest okrutne

W podręcznikach seksuologii
Powinna być notka
Przeważnie, gdy oczy zamknięte
To rozkosz cię spotka

Kiedy siedzisz w filharmonii
I słuchasz muzyki
Zamknij oczy , otwórz duszę
I nie patrz na smyki

Wzrok – cudowny to receptor
Odbiornik obrazu
Piękna ciała , mowy oczu
I twarzy wyrazu

Lecz używaj go rozumnie
Gdy trzeba – wyłączaj
To w kochaniu swoją rozkosz
Przeżyjesz do końca

Jerzwałd, 2002